KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 966 Okunma
- 10 Yorum
- 0 Beğeni
_MERHABA_
Bir varmış , bir yokmuş diye başlamadık.Ama bir var olup , bir yok olduk.
Bazen bir selam dahi alamadım senden.Bazen sevginde boğuldum.Çok uzaklardan gelen o buğulu sesin , düşlerimi renk renk boyadı.Ve ben o renk cümbüşünün içinde kanatlandım.
Mutluluktan öyle uzun zamanlar uçtum ki , sandım hiç yorulmam ,yıpranmam.
Hiçbir mutluluk uzun sürmezmiş anladım.Ve yok oldum o sevdayla.Tekrar var olduğumda
en iyi dostum , arkadaşım , sırdaşım oldun.Fakat kanatlarım yok şimdi.Senin sevdanla yitirdim onlarıda.Sevdan gibi kırıldı , dağıldı , parçalandı.Alıştım elbet bunada.Alıştığım diğerleri gibi.Zaman akıp gitti . Unutturdu...
Hatıraların kaldı şimdi , yüreğimde.Bu yüzdendir sol yanıma kıyamayışım ,sol yanımı
bu kadar çok sevişim.Sözlerin kaldı geriye , şiirlerin kaldı.Nazım Hikmet , Cemal Süreya,
Ahmet Arif kaldı.Hasretinden prangalar eskittim ’ kaldı. Kayısı ağacı kaldı , bir sen kalamadın.
Eskisi gibi okumaya verdim kendimi.Ne bulursam okuyorum. Kurşun kalemle altlarını çizerek .notlar alarak okuyorum .Müthiş zevk alır oldum , kurşun kalemle çizdiğim yerleri tekrar okumaktan.
Artık eskisi gibi sürekli seni düşünerek kendime eziyet etmiyorum.Çok değiştim çok ,
ağlama krizlerim dahi yok denecek kadar azaldı.Kum taneleri kadar çok olan hüznüm dağılıyor artık.Yavaş yavaş kendimi yeniliyorum.Sen şimdi eminim ki buna yeni bir sevdanın mı neden olduğunu düşünüyorsundur.Hayır değil.Bunun nedeni yine sensin.En yakın arkadaşım , dostum ,sırdaşım olduğun için başarabildim bunu.Her zaman yanımda olduğunu bildiğim için , ruhunun , kalbinin benimle olduğunu bildiğim için başarabildim.Hatırladın mı?Yazmıştım daha önceden de , bunu başardığım gün sana sıcacık bir merhabayla sesleneceğim demiştim.İşte o gün , bugün.Sana MERHABA diyerek sesleniyorum.
MERHABA KARINCA ADAM...
YORUMLAR
hakkını vermek ne kadar güzel, kafamızı gözümüzü kırdırsakta duvarlara vura vura.. bilmelisin, bu şiir neredeyse ikimizin:
SEN DOSTUMSUN
sen dostumsun benim
gülünce günesler açan
bulutlara,rüzgara asarim suretini her aksam
her aksam bir mektup yazarim daglar kadar.
kayip bir adresten geliyor sesin simdi.
üsüyorsun
unutma ki dostumsun sen;
neredeysen orada ölmek isterim
Ahmet Telli
herşey olup hiçbirşeyin ağırlığında olmak, hiçbir şeyi tutamamak ama dünyaya meydan okumak, karınca adam olmak, karınca insan olmak.. sol yanında yanan ateş, karınca adam hep orada, birde şu var hep hep hep o kayısı ağaçları altında gizli bir gülümseme :)
Bunun nedeni yine sensin.En yakın arkadaşım , dostum ,sırdaşım olduğun için başarabildim bunu.Her zaman yanımda olduğunu bildiğim için , ruhunun , kalbinin benimle olduğunu bildiğim için başarabildim.Hatırladın mı?Yazmıştım daha önceden de , bunu başardığım gün sana sıcacık bir merhabayla sesleneceğim demiştim.İşte o gün , bugün.Sana MERHABA diyerek sesleniyorum.
Sizin adınıza sevindim
Yeni bir merhaba ile hoş geldiniz
SAYGILARIMLA
Aslında kendine verdiğin selam değil mi bu...
Unutmaktan geliyorum,
seni ve kalbimi,
sevdamı verdim toprağa
bir ikindi salasında...
Öylesi bir cenaze töreniydi ki,
imamı ben,
müezzini ben,
talkın vereni ben,
mevtaları gömen yine ben...
................Mutluluk gülücükleri açsın yanaklarınızda ve bir türkü olsun dilinizde.
Sevgimle.
Hiçbir mutluluk uzun sürmezmiş anladım.Ve yok oldum o sevdayla.Tekrar var olduğumda
en iyi dostum , arkadaşım , sırdaşım oldun.Fakat kanatlarım yok şimdi.Senin sevdanla yitirdim onlarıda.Sevdan gibi kırıldı , dağıldı , parçalandı.Alıştım elbet bunada.Alıştığım diğerleri gibi.Zaman akıp gitti . Unutturdu...
biri gider biri gelir...sevdalar sonsuz demekki...can bedenden çıkmadıkça sevdalar bitmez..bunları yaşarken de bu arada sol yanımızı bir harabeye dönüştürüyoruz acımasızca...yangın yerine dönüşen sol yanınızdan sevdalı haykırış nidaları..çok güzel bir anlatım tarzı..yüreğine sağlık..
fakat yazıyı imla kuralları çerçevesinde düzenlerseniz bir daha güzel olur..giriş,gelişme ve sonuç olarak...
çok güzeldi..yürekten kutlarım...sevgimle...
furkan72 tarafından 6/20/2007 12:47:36 PM zamanında düzenlenmiştir.
İlginç bir dönüşüm öyküsü olmuş. Taşlar da yerli yerini bulmuş... Tebrikler...
