Sebebsiz,yorumsuz,kelimesiz öylesine pervasızca,horca geçirilmiş bir gün daha ..Ve geçen her günle boşa yaşanmış günü artan ,dolu yaşayacağı günleri azalan ben...
Üşürken ellerim kazağımın içinde ve ustalıkla oynarken hayatın rububet kokulu ,loş sahnesinde kendimi aynada gördüm az önce.Yaşananlar görünmüyordu ama çizgilerim kaçmadı gözümden..Bu benmiydim ?.hani kendimi mi gördüm ondan da emin değilim...
En güzel yanım vardı zamanında.Yaşadığım gün az yaşayacağım gün çokken;yaşamak kendime yük gelmezken ;daha çocukken;;topuklu ayakkabı giymek için büyümeye çalışırken,yani hiç kırılmamış hiç kimseyi kırmamışken,her seferinde yaşadığım üzüntüyle kalbim kaskatı olmamışken, bedavaya dağıttığım hayalerim ve bir yığın pişmanlığımın arasında ne ara büyüdüm ben.
Hain zamanların susuşlarında dargınım aslında sayamacağım kadar çok şeye..Yüzümdeki bu derin her çizginin sebebi bu dargınlıklarımda gizli işte.Hani kızyorum kendime boşver gitsin diyorum , benim yaratılışıma aykıriyken üstelik boşvermeler...Hani boya kalemlerini mi aldılar elinden boş ver, hani ömrünümü çaldılar senden boşver,kalbini mi kırdılar boşver,iyi ve güzelini mi aldılar boşver...Oysa nafile haala bine bin kattığım sabrımla ,sorulmadık hesaplarımı taşıyorum yan cebimde...

Güzel kelimelerim boğazımda her seferinde kendini asmış ve hüzünlü sözler yine beni kuşatma altına almışken zaman aleyhime işlemiş.Boşa geçmiş günlerim yıl olmuşken arkaya bakmaya mecalim yok..Dünlerim çok acımasız,yarınlarım belirsiz...Sanki tarihim unutulmuş,hiç birşeyim..-sonra- kelimesi kelime hazinemden kovulmuş öncelerim zaten hoyratça tüketilmiş...
Yarın ki günlerime yazacaklarım sil sil bitmezken,geçmiş günlerime dövüne dövüne ağlamam lazım.......çok geç demek için çok geç...