hükme itibar edenl herkes okula değil ama mezarlığa gidecek

BİR ÜLKENİN DEGER YARGILARINI GÖRMEK İSTİYORSANIZ ÖNCE YAŞLILARINA DİKKAT EDİN ONLAR GEÇMİŞLE GELECEK ARASINDAKİ DEGERLERİMİZDİR .

SAYGIYLA ÜSTAD GÜZEL BİR YAZI HEMDE ÇOKK GÜZEL ...

Merhaba, Yüksel Bey;
Keşke okullarımızda çocuklarımıza yukarıdaki yazdıklarınızı anlayabilecekleri çağdan başlayarak düşünme ve davranışlarla ilgili dersler verilse ve yazdığınız bu yazı da derslerin birine konu edilse. Diyebilirsiniz ki buna benzer dersler zaten var ama kesinlikle DÜŞÜNME ve KARŞIDAKİNİ ANLAMA adında bir ders okutulmalı ve bu dersin kapsamında yukarıda değindiğiniz bu ve benzeri konulardaki yaptığımız trajı komik durumların analizi yapılarak yeni nesli en sağlık şekilde yetiştirmek gerektiğine inanıyorum.
Yürekten kutluyorum, sahip olduğumuz değerlerin farkına varabilmemiz dileğiyle,
Saygılarımla
Ümit Alper TÜMEN

Merhaba, Yüksel Abi;
Bu yazıyı düşünen beyninize, yazan ellerinize ve yüreğinize sağlık, tebrik ederim. Ne kadar da çok kanayan toplumsal bir yaramıza temas etmişsiniz. Allah hepimize sahip olduğumuz en değerli varlıkların öncelikle kendi ailemiz, akrabalarımız ve sonra da diğer tüm insanlar olduğu bilincini anlamamıza yardımcı olsun. Teşekkür ederim.
Saygılarımla,




kayseri1986 tarafından 3/30/2010 4:54:49 PM zamanında düzenlenmiştir.

Yaşamı çok bencil bir şekilde tükettiyoruz..Değerlerimize sahip çıkmamak;kendimize olan sevgi ve saygı yoksunluğundan gelir..

Teşekkürler..

İbretle okuduğum ve sonuna kadar katıldığım yazınızı kutlarım. Bunu bende hep düşünmüşümdür.Neden mezarlıklar çepeçevre duvarlar örilerek ayrılır da okullara aynı özen gösterilmez. Düşünen beyninizi, yazan kaleminizi tekrar kutluyorum.
Saygılar...

Moruklar artık öbür dünyaya göç etmişlerdir ya; sorumluluğumuz kalmamıştır; rahatlamıştırız. Onlardan kıskandığımız bir dilim ekmeğin sayısını arttırıp, yağla-balla, taze kuzu etiyle birlikte eşe-dosta günlerce ziyafet çekeriz. Esirgediğimiz kömür parasının yanına bir hayli daha kadar, din adamlarımıza yemin parası, ıskat parası, hatim parası olarak kürürüz... Meseleyi bir an önce miras meselesine getirebilmek için, arkası arkasına mevlütler okutturuz.

Doğru söze ne denir ki, ne güzel anlatmıssınız gerçektende öyle.
Biz zaten ne zaman kendi düşüncemizle ve yüreğimizin sesini dinleyerek hareket etmişşizdir ki.
Yakın zamanda bu tür bir olaya kendim tanık oldum.Aslında ölen insana bile saygımız yok, o sadece göstermelik bir merasim. Hani orda burda yine ballandıraballandıra anlatılacak ya tüm derdimiz bu.

Yinede hatırlatıp anlattığınız için teşekkürler, belki birilerin yüreği sızlar bu yazdıklarınızdan dolayı,,,sevgiyle kalın...

tebrikler her nekadar güncel gözükmesede her an hayatımızn için de olan bir konuyu ele lamışsın.tebrikler

Herşeyden önce sizi kutluyorum.
İnsanlığımızın kanayan bir yarasına parmak basmışsınız ama sizin bu kanayan yere parmak basmanız malesefki kanamayı durdurmaya yetmiyor.
Bence," Kendine gel !..." diye,önce vijdanları tutup,silkelemek ,"zamanın varken dirilerle uğraş,ölüler için vaktin bol.."demek gerekiyor sanırım.

Seçkiyi hak eden bir yazı ve yazar.
Saygılar

Yüksel bey, her zaman güncel ve yürekğimizi kanatan konuları öylesine vurucu bir mizah ile anlatır ki bize, yazıyı okurken bir anad içimizde var oaln em yüksek sesle seslendiremediğimiz çığlığı atıveririz aniden.

Gerçi ülkemizde köşe yazarlığı yapan, makele yazan hiç kime konu bulma zorluu yaşamaz. Her konu kendiliğinden gelip oturuverir karşımıza. Aam önemli olan o konuyu tam olarak anlatabilmek okuyucuya ve siz de bunu çok yapıyorsunuz sevgili dost.

Konunun içeriğine değinmeyeceğim. çünkü siz yeterince anlatmışsınız bize. Ama şunu söylemek istiyorum.

İşyerine bir bey gelmişti. Aboneliklerini oğlunun üstünden sildirip kendi adına almak istiyordu. Ama gözleri dolu dolu idi.

Çalıştığım bölüm fatura tahakkuk ve abona idi. Günde yüz kişi gelirdir karşımıza. ve biz aynı zamanda pisikiyatritlik yapardık gelen aboneler. Onlar dertlerini anlatır biz dinlerdilk. Amaca oturdu karşımızdaki sandalyeye başladı anlatmaya yetmiş yaşını geçmişti ve eşini bir kaç ay önce kaybetmişti. Eşi sağlığında mirasın çocuklarına dağıtılmasını istemiş adamcağız da kıramamış yıllardır aynı yastığa başkoyduğu kadını vermiş evletlarına mirası.

Evletları mirası almışlar babalarına da bir ev kalmış. Orada oturup kalkıyormuş. Çocukların doymak bilmeyen gözleri adamın evinin üstündeymiş. Babalarına evi satmasını ve onun paraşının da bölüşülmesini söylemişler Adam yapmamış tabı. Bunun üstüne tüm evlatları babalarının bırakın bakmayı evinin öüöünden bile geçmemiş. Sonra " sana iyi yer düştü, bana kötü yer düştü" kavgasına tutuşmuş çocuklar onlarda darılmışlar birbrleryle ve hep babalarını suçlamışlar. Adam o kada üzülmüş ki. hemen dava açmış ve oğullarına bıraktığı mirası geri almış. Ve bir vasiyet bırakmış "öÖldüğüm zaman bütün mirasım hayır kurumına devredilecek diye. Evlatları peşinde dolaşıyormuş babalarının hatta öldürmekle tehdit etmişler. Ama adam dinlememiş bile. Bayağı malı vardı amcanın ve ölüm tehdidi aldığı için evlatlarından koruma altına alınmış.

Ve evlatları nefes alırken sahip çıkmadıkları için, ölürkende sahip çıkmayacakları endiesi ile amca kendini devlete emanet etmişti. Görüldüğü gibi devlat bile malı mülkü varsa kişiye sahip çıkıyor sağlığında Yüksel bey.

Umarım her birimiz çok geç olmadan tüm gerçekleri görüp mermerden mezar yaptıracağımıza, ahşap bir evde sağlıklı ve güler yüz ile büyüklerimize sahip çıkmayı öğrenebiliriz.

Kutluyorum bu değerli yazınız için. Saygılar yüreğinize

Güzel bir yazıydı. Sizi ve yazınızı kutluyorum. Saygılar

söyleyecek söz bulamadım. sadece ağladım.tebrikler.

Ah! Ölülerimize sahip çıktığımız kadar dirilerimize de sahip çıkabilsek...

Bu yazıyı görmemişim. Konu ilginç, anlatım kinayeli, hasılı çok güzel!


Kutluyorum.

Sizi canı gönülden kutluyorum.
Ters işlerimizden biri de bu.
Ne dinimizle örtüşüyor,ne de insanlığımızla.
Geldiğimiz sonuç ortada.

Bu konuda paylaşılacak o kadar çok şeyler var ki. Söylenecek sözlerimiz o kadar da çok ki, sayfalara sığmaz. Biz insanlar neden böyleyiz ?
İş işten geçince akıllarımız başımıza gelir neden acaba ?
Nasıl bu kadar vurdum duymaz olduk ?

Dirisine sahip çıkmayan, ölüsüne hiç çıkmaz ! derdi Rahmetli Babam.
Ben yaşarken, nefes alırken benim halimi hatrımı sor, gönlümü al. Fırsat elinde iken, dilin henüz dönüyorken sevgini bir cümle ile söyle !
Ben bu dünyadan göçüp gittikten sonra, beni ne çok sevdiğini söylemişsin ne fayda! Ben duymadıktan sonra ne önemi var beni gece gündüz yad etmişsin.
Ardımdan Mevlüt okutmuşsun ne fayda ki !
Ölüye fayda vermez bunlar, diriye gerekli. Alnı secdeye değmemiş birine binlerce Ayet gönder ne fayda. Mezaristana bak ta ibret al.
Kim kalmış bu dünyada. Gelen gidiyor, giderken ne var yanında. Hangi dünyalık malı mülkü kurtarır onu, yapmadığı ibadetini hangisi satın alır ?
Güldürmediği yüzlerin, söylemediği sevgi sözlerinin, kırdığı kalplerin bedelini hangi para öder ki?

Konu çok çok değerli bir konuydu.
Teşekkürler ..

'' Ah! Ölülerimize sahip çıktığımız kadar dirilerimize de sahip çıkabilsek...

O zaman güneş daha parlak doğacak; güller daha kırmızı açacak; tencerelerden tabaklara alınan yemekler daha bir lezzetli olacaktır ''

Yazar, kaleminin gücü ve seçtiği konu ile takdiri hak ediyor.
Böyle bir yazarın küçücük bir hatasını bulabilmek de bana zevk verir doğrusu :

Sayın Yazar ; ''rahatlamıştırız.'' diye bir kelime var mıydı dilimizde ? Saygılar..