Devlet olmak öyle kolay değildir.Kimi devlet, devlet olma özelliğini taşıdığı için gün be gün istikrar içinde büyüyüp vatandaşlarına huzur ve mutluluk, zenginlik getirecek tarzda hizmet ederken kimi devlet isimden ibaret oldukları için ya yıkıldı yıkılacak yada hasta vaziyette can çekişiyor kimisinin de ne zaman vatandaşıyla karşı karşıya geleceği belli değildir.Afganistan’in Irak’ın halini gördük, nerede Şah Rıza Pehlevi’nın İran’ı Pakistan bir türlü istikrarı yakalayamıyor düzeni dikiş tutmuyor Sovyet Rusya neden dağıldı? öncesi sonrasını bir karşılaştıralım hele Kaç tane ülkede devlet başkanı başbakan olmuş? Putin’nin şu güzel davranışına bak.
Bu yazımda Alman devletinden bahsetmek istiyorum; Almanya son yüzyılda iki defa ağır darbe yemiş bir devlet olmasına rağmen devlet olma özelliğini günbegün geliştiriyor, istikrarına istikrar katıyor, ekonomisini, sanayisini geliştiriyor, nüfusunu kontrol edebiliyor iç barışın sağlanması için çaba sarf ediyor yakın zamanda doğu batı Almanya’yı birleştirdi ve Avrupa birliğinin lokomotifi olma özelliğini taşıyor Fransa’yla omuz omuza vermiş Avrupa birliğine Ağabeylik yapıyor.dünya siyasetinde mekik dokuyor.Bu devleti bu kadar rahat davranmaya vesile olan nedir acaba? Diye sorarsanız, değişik cevaplar alabilirsiniz fakat bana göre, beşeri sermayesi, insan niteliği, vatandaşının kalitesidir. Çünkü Alman Milli Eğitimi bu alt yapıyı hazırlayacak niteliktedir.
Bir seminerde Milli eğitim Bakanlığımızın Baş Müfettişlerinden biri Eğitim Öğretim üzerinde yaptığı bir değerlendirmede Alman Eğitim sisteminden örnek vermişti, bana çok anlamlı, manidar,muteber gelmişti; şöyle bir ifadede bulundu Alman eğitiminde zorunlu eğitim 10 yıldır ancak bu süre içinde dört ana ders mecburi diğer dersler seçmelidir bu dersler
Alman Dini,
Alman Dili,
Alman Tarihi,
Alman Kültürü,
İşte Milli eğitim, işte verdiği ürün ,işte birlik ve sevgi, işte asıl güç…. Bu devlet güçlü olmayacakta hangi devlet güçlü olacak? insan butür güzellikleri duyunca dahi insanlık adına mutlu oluyor.İşte her şey “Alman halkı için” demek burada yatıyor.
Bir az zülfü yare dokunup, kendi ülkemin eğitim öğretimi, öğretmen kalitesi ,bürokrasideki durgunluk ve ayak oyunlarını hatırlayınca içim kan ağlıyor, hatta birileri neden konuşuyorsun diye beni sorgulayabilmektedir.Bu memleketin manzarası bu mu olmalıydı tabi bir ülkede birimler, bireyler ve kurumlarda misyon ve vizyon olmayınca yada olup bu amaca ulaşmak için aylık yılık eylem planları işlemeyince herkes bir başkasının işine karışır ve memlekette kaos doğar.
Bu ülkenin rahata, huzura kavuşması için, kanaatim o ki maksimum üç-beş yıl kalmıştır, yoksa eski tas eski hamama işi bırakırsak “Şeytan üçgenine” takılabiliriz.
Yazımı tamamlarken başta okuyucularım olmak üzere tüm vatandaşlarıma huzur ve mutluluk temenni eder, geçici ve ebedi hayatlarına mutluluklar diliyorum.
e.kaya