KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 3307 Okunma
- 3 Yorum
- 0 Beğeni
Yaşam üzerine denemeler - 1
Jun,19/07
Yıllar önceydi, genç bir üniversite öğrencisiyken ben, yolda bir Amerikalı anne ve çocuk yürüyordu önümde.
Annenin kucağında büyük bir alışveriş çantası.
3 yaşlarındaki güzelim kız çocuğu yere düşüverdi birden. Elbette kaldırmak için atıldım ben!..
Gülümseyerek dedi ki anne "no..."
Hayır dedi, lütfen kaldırmayın, kendisi kalkmayı öğrenmek zorunda!...
Kalktı gerçekten de çocuk, elleriyle pantolonunun dizlerini temizledi.
Ne mızıkladı. Ne ağladı... Ne de gözleri annesinin gözlerini aradı... Elini de uzatmadı annesine, tutsun diye... Devam etti yoluna, bir önceki edasıyla...
O gün anlamıştım, neden çok mızıklanır bizim çocuklarımız! Ve, neden annelerimiz mızmızlanır çocuklarına...
Niçin çekiştirip dururuz çocuklarımızı eteklerimiz altına... Ve neden kıskanırız çocuklarımızı sevgililerinden...
Kendi güvensizliğimiz midir, izin vermememiz çocuklarımıza, gerektiğinde elleri sobaya değsin ve kendileri öğrensinler sobanın sıcak olduğunu?
Kendi kişiliksizliklerimiz midir, doğurduğumuz çocuğun kendine ait farklı bir kişiliği, ruhu olduğunu kabullenemeyişlik?
Mutsuzluğumuz mudur, dünyamızı yalnızca onların üstüne kurmak?
Ve... Kendini unutmak?
Kendinle kalamayışlık mıdır, bir türlü yetişkin bir birey olduğunu kabul edememek...
Ve... Her hakkı kendinde bulmak? Onların yaşamının her anında yer edinmeye çalışmak...
İki arada bir derede kalan yetişkin insanlar ve sürekli mutsuz gelinler, damatlar, kaynanalar...
Boşanan eşler...
Boşanmış ailelerin bölünmüş çocukları...
Bir türlü büyüyememiş kişilikler...
Düşseydik ve kalksaydık, medet ummadan kimseden, ağlamadan, daha bir dik mi dururduk acaba yaşamda?
YORUMLAR
yazınızda şunu ayıklasak mı diye düşünüyorum ; yaşamda hep olumsuzluklar ile olumluyu tanıma ve hayatta başarılı olmak ki ( ben katılmıyorum bu kelimeye ) hep tek başına mücadele gibi görülmesi..kendisi çözmeli..kendine güveni olmalı..yetişirken hayat ile arasında mücadelede hayata galip gelmeli...neden ? ...toplum olarak neden bu tarz düşünceleri gelecek olan neslimize hep aile içinde belirginleştiririz ki..neden ? olumsuz hayat yaşayan insanların olması gerekli olduğu bir dünya...birileri üzülmeli..birileri gülmeli...gülen üzüleni sarmalı..yaratıılış gereği bu deil mi.
parasızlık demiştiniz bir yazınızda..gelir durumu düşük maskeli insanlar..:) bakıyorum doğru bir söz....ilahi bir yaratılışın gereği bu ..paylaşmayı zengin ..fakirden ögreniyor .....
pardon çenem düştü yine...yazılarınızda yaşam sürecini anlamaya çalışıyorum...kopukluk yaşamadan yazılarınızı anlamak istiyorum...belkide yorumun uzun olmasının sebebi bu olsa erek..
..
saygılar..
..
sizin belirtiğiniz gibi jun/19/07 ayrılıyorum yazınızdan bakalım hangi tarihe götürceksiniz bizi....tabi bu arada benim zaman birimim / ..13.tem./..cuma.....
''Bir türlü büyüyememiş kişilikler...''
ifade tarzı güçlü idi...size katılıyorum...
gerçekten o zaman nasıl bir durumda olurduk acaba?
tebrikler..
