CAN VERİYOR CANIM, CANI GİDİYOR CANINDAN…

• 11 Haziran 2009 Perşembe 20:23:42

CANIMA;

Sana dair ne varsa bitmeye yakın,
Ve tüketirken bize ayırdığı zamanı hayatın,
Düşünüyorum…

Çok başlangıçlara şahit olduk seninle. Tek biz başlamayı beceremedik… Ama şimdi belki de çok şeyi bırakıyoruz geride, omuzlarımızda yaşadığımız onca şeyi taşımaya çalışarak… Aslında bu ayrılığın bizim için bir son olmadığını düşünerek… Avunuyoruz,avutuyoruz kalplerimizi…

Ve bu sabah, gene senin için atıyor kalbim. Belki de son kez!
Üşüyor yüreğimde ateş, kıpırdamıyor yapraklar ağaçlarda. Bu sonun hüznü her yere dağılmış sanki. Tüm şehir büsbütün yasta… Senin için mavi oluyorum bugün. Üzüldüğümü görme diye bürünüyorum tüm mutlu renklere. Bir tek yüreğim siyah kefene sarıyor sana ait olan yerini. Senin için gülüyorum, gözlerimdeki hüzün yüzüne düşmesin diye…

Hiç sevmedim vedaları,sevemem…belki bir veda değil bu.Belki son değil.Ama gene de bitiriyoruz çocukluğumuzun bize ayırdığı zamanı.Ama gene de kapatıyoruz liseye ait defterlerimizi altlarında sevgilerimizden imzalarla…Ağlamayacağıma söz veriyorum sana.Gözlerimde gözlerini taşıyacağım hayatım boyunca.VE baktığım her yerde herkeste seni göreceğim.Canın yakmasın kimseler,canımı yakmasınlar.Nerede olursan ol,nerede olursam olayım yüreğinin acıyla titrediği her anda,yüreğimde o acına ev sahipliği yapacağım..Sana söylenecek o kadar çok şey var ki.Bir kağıda birkaç sözcükle bu duyguları sıkıştırmak imkansız.Türkçede harf yok,kalbimdekileri anlatabilecek…Yokluğuna alıştırmaya çalışacağım yüreğimi.Artık öznesi olamayacak cümlelerimin,yazdığım her şiir öksüz kalacak.Yaşayamadığımız çok şey var,zamanın bizden çaldığı…Ama gene de bu 17 yılda güzel dediğim hatırlanası anıları seninle yaşadım.Bu beni sevindiriyor.Her güzel şeyin adı sen olacaksın böylece.Mutluluğun adı sen…

Bilirsin ki;
Hiç tek yürümedim hayatın karanlık sokaklarında.Hep elimin diğer yanında elin,yüzümün güneşe dönük yönünde yüzün vardı..Şimdi biraz korksam da dizimin kanayan yaralarını görmeden,ışık olup karanlıklara yürümeye hazırlanıyorum.Üşümem bu hırçın rüzgarlarda.Merak etme beni.Ben biliyorum ki;
Hep yüreğindeyim…
Hep yüreğimdesin…
Yalnızlığın düşmem için açtığı tuzaklarda seni düşüneceğim. Ve eminim böylece sonu mutluluk olacak yolun.Bana uzaklardan hep gülümse.Geceleri ninniler söyle.Söyle ki yalnızlığın hınzır uğultusunu duymayayım.Artık zaman doldu .Geri sayım başladı ayrılığa.İki kalp arasındaki uzaklıklar çoğalıyor bu andan sonra…Her gün bir öncekinden daha bir fazla….

Seni çok seviyorum…
(Aşkıma, yüreğime açılmayan kucağın, kucak dolusu mutlulukla dolsun…)

Hoşça kal!