Biliyorum…

Sen “sus” dedikçe ben haykırdım yâr
Nasıl susayım, yüreğimde yangın var

Dilim sussa yüreğim susmadı, yüreğim sussa bağlamam.

Çünkü bir taşkındı bu. Bent tanımayan bir taşkın. Yüreğimin kapılarını yer ile yeksan eden azade bir taşkın.

Dolan bir kabın taşması, tutsak bir nehrin ummanla buluşması ve yahut Tahir’in Zühre’ye kavuşması gibi.

Düşünsene bin yıllık bir visal.

Kim bilir belki de sonu olmayan bir masal.

…

Biraz siyah
Biraz beyaz
Biraz sıcak
Biraz ayaz

Biraz gündüz
Biraz gece
Biraz aruz
Biraz hece

Biraz gözyaşı
Biraz gülüş
Biraz gerçek
Ve biraz düş

…

Susmak, sensizlikti benim için; sensizlikse karanlığın diğer adı. Ben hep korktum karanlıktan. Her şiirimle karanlığa bir kibrit çaktım.

…

O yüzdendi çağlamam. O yüzdendi gecelere alnımı vurup ağlamam.

O yüzden hasretini şiirlere ekledim. O yüzden senin de yazmanı bekledim.

O yüzden mektuplar yazdım, türküler okudum.

Gecelere hasretini o yüzden dokudum.

…

Şimdi elimde resmin öylece bakıyorum. Tutuşturup hasretinle, bu şehri baştan başa yakıyorum.

…

Biliyorum… Biliyorum....

Sen “sus” dedikçe
Ben hep haykırdım yâr
Ve şimdi bende susuyorum
Avazım çıktığı kadar

10 Haziran 2009
Saat: 01:45