Farklıydı belki de o an herşey. Pişmanlık, özlem, "ah, ah" lardı gözlerimizin içine bakarken gözlerimizle itiraf ettiğimiz... Bir derin mana da anlatırdı bizi, belkide en ayrıntılı paragraf bile anlatamazdı...
Samimiyet kanayan yaralarımızı sararmıydı? Yoksa kapanmış yaralarıda kanatırmıydı... Bir belirsizlik daha sonra... Ha birde çaresizlik...
Belki de notaların hayallerimi ısıttığı gibi sahte sözlerinde umutlarımı ısıtır ha ne dersin? Sıcaklığı hakkediyormuyuz ki biz?
Yine ben değilim bende olan... Yazık olmuş kırdığım tebessümlerime, hepsi küsmüşler biliyormusun? Hepsi üzülmüşler hepsi aynı suratım gibi somurtmuşlar...
Belki şeridi kopmuş bu filmin... Ya geçmesse en zor anımda anılarım gözümün önünden... Yine belirsizlik sarmış etrafımızı, hani renkli çiçekler nerde? Kapım çalmış... Çalan boşlukmuş... Şaşırmadım...
Üzülmedim desem yalan olur, kırgınlığım kendimedir. Git burdan...
Belkilerle savaşan beynim, keşkelerle savaşamaz...
Biz yine itiraf edelim susarak. Yine şarkılar hayallerimizi ısıtsın, hiç gerçekleşmeyecek belkide...