Hani arabaların arkasında herkesin bildiği, gördüğü bir yazı vardır; ``Babam sağ olsun!``

İşte bu yazı bu günlerde aklıma çok gelir, takılır oldu. Aslında arabaların arkasında buna benzer birçok özlü söz, güzel söz vardır daha. Ben oldum olası hafızamda pek bir şey tutamam. Ne bir kıta şiir, ne bir satır yazı, ne bir yemek tarifi vs… Ama bu söz aklımda, yüreğimde yer etmiştir, hiç unutamadım. Bugünlerde de yine aklımdan hiç çıkmıyor. Belki bugünün `Babalar Günü` olmasındandır biraz da...

Bazı dostların aklına şu gelebilir; Acaba baban sana hatırlı bir mal-mülk verdi veya bir araba mı aldı? Ya da bu saydıklarından birisini mi ilerde bırakacak? Onun için mi bugünlerde `Babam sağ olsun` cümlesi aklına takılıp kaldı? Kısmen haklı olabilirler ama, sevgili dostlar; ne yazık ki, babam bugün hayatta değil! Benden, bu dünyadan ayrılalı da kocaman on dört yıl oldu. Yıl büyük, uzun ama bana daha dün gibi geliyor... Onunla neler paylaşmadık ki!...

Bana öyle babamdan hatırı sayılır mal-mülk hiçbir şey de kalmadı. Tam tersine ben o sözü, mal-mülk, ev, araba gibi şeyler için değil de, sadece bugün yaşasaydı, yanı(mda)başımda olsaydı diye söylüyorum. Çünkü her zaman kendimi yalnız hissetmişimdir şu acımasız hayatın orta yerinde. Keşke şu yalnızlığımı onunla paylaşabilseydim. Acı, tatlı her şeyimi/sözümü onunla paylaşabilseydim. Bir dilim ekmeği bölüşebilseydim. Zaten o da (biraz) yalnızdı kendi aleminde, her baba gibi. Tıpkı benim gibi. Demek ki, ben babama çekmişim...

Ha birde, babam sağ olsun, ben daha baba bile olmadan BABALIĞI tattırdı bana... Çünkü; babam öldüğünde, ikisi erkek birisi kız üç kardeşim vardı benden küçük. Onlara o öldükten sonra kol-kanat gerdim. Hem ağabeylik, hem babalık yaptım. Düğünlerini yapıp, eşyalarını alıp baş-göz ettim. Tabi kendimi de... Meğer ne zormuş şu babalık sanatı. Sadece maddi yönü değil, manevî yönü daha ağır basan bir sanat... Kendi hep yalnız olsa da, parasız-pulsuz kalsa da, çevresine bunları yansıt(a)mayan gerçek aktörlük sanatı babalık! Bugün evlerimizde belki de bu yüzden, hâla baş aktörlük rolünü hep baba oynuyordur. Bu yüzden (TV) kumanda(sı) babanın elindedir. Çünkü dostlar babalık bence bir sanattır/oyunculuktur. Bu sanatın başrol oyuncusu da/aktörü de ne yazık ki, hâlâ babadır bizim toplumumuzda...

Belki şimdi anlamışsınızdır dostlar; `Babam sağ olsun` sözünü neden unutmadığımı, neden içimde yer ettiğini, çok sevdiğimi .Öyle mal-mülk için değil, bana gerçek aktörlüğü (bu söz) yansıttığı için. Hayatın başrolünü/aktörlüğünü bu söz beynime kazıdığı, yüreğime nakşettiği için. Bana dört dörtlük uyduğu için...

Selâm, sevgi ve saygılar sunuyorum.
Herkesin `Babalar Günü`nü kutluyorum...


İsmail GÖKTAŞ
17.06.07/İZMİR.