Seninle doğar bütün ruhlar dilinde yanık bir şiirle, sevda adlı kitabın gizemli sayfalarını açtığında, herkes kendine ait bölümde takılı kalır,
bir tek o sayfayı ezberine alır, acıttığı zaman kimi fırlatır atar
kiminin de yanar küllenir bağrı, unutulmaktan korkmaz hiçbir zaman tutkuların…

Sevgiyse eğer yüceleştiren şu kalpleri koskoca bedende küçücüktür onun yeri, dağ gibi büyük sevdaları taşımak için yaratılmış, verilecek bir damla sevgiye müptelâ…

Gözlerindeki denizin büyüsü yosunun rengi, konu olmuşsa bütün aşk şiirleri tat vermişse rüyalara kapatılır mı kapılar mehtap dolmaya çalışırken
kara gecelerin koynuna...

Ah! Sevda nasıl serilmişsin yeşil bir çimen gibi bahara bin bir renkte ve kokuda çiçekler asılı gerdanında, içeni çoğaldıkça asırlardır kurumuyor
yanık türkülerle beslenen pınarların, coştukça coşar aşıkların gözyaşlarıyla…


Seni anlatmak için imgeler ve vurgular yüklenir şiirlere, tuvale seni resmedecek bir renk bulunamadı hala, varlığın külfet mi? Nimet mi? İnsanoğluna, vakitsiz beliren bir yolculuğun sonunda anlaşılıyor mu? Acaba kıymetin, sorgulanıyor mu? Bozuk para gibi harcandığın anlar, kimi zaman aldanırız naylon sevgilere, kapı gıcırtısı gibi ağızdan çıkan sevdayı anlatan sahte sevgi sözcüklerine…


Bende binmişim zamanın atlısına dolu dizgin koşarken yıllarda, ara sıra cebimden uyuşuk fikirlerimi çıkarıp yazıyorum molalarımda, bazen zorlu bir eylemdir sevmek, öğrendiğim tek bir gerçek varsa, bir yudum su nasıl can katıyorsa işte öylesine muhtacız biz insanlar…Sevgi dolu bakışlara ...


Selma Ardıç TAN