Yalnızlığıma Bağırıyorum Bu Mektubu

• 2 Haziran 2009 Salı 01:01:24

En çok üzüldüğüm ne biliyor musun?

Artık gözlerine bakamayacak olmam değil, denize bakarım onların yerine, gökyüzüne bakarım.

Ya da saçlarına değemeyecek olmam değil, güneşe ulaşmaya çalışırım, o yakar beni, tenimi, ellerimi artık.

Senle konuşamayacak olmam da değil aslında, bulurum birilerini, her gün başkalarıyla da olsa yerini çalışıyorum doldurmaya, her gün başka birileriyle konuşuyorum, olmuyor senin gibi ama elimden geleni yapıyorum en azından.

Seni başkalarının yanında görürsem eğer üzülürüm evet, dünya yıkılır başıma ama gider içerim. Unutmaya çalışırım, ağlarım, arkadaşlarım bu konuda çok yardımcı oldular bana, yine olurlar.

Konuşmanı özlememde değil en çok üzüldüğüm, senin gibi ben konuşmaya başladım. Senin vurgularını, telaffuzlarını ben yapıyorum.

Papatya toplayamam da değil, yakında papatyaları da toplamaya başlayacağım tekrar. Sana değil ama kendime toplarım artık. Unutmaya çalışırım bir şekilde.

En çok üzüldüğüm ise; hani o akşam demiştin ya; “beni üzmekten başka hiçbir şey yapmadın.” En çok o cümleyi duyduğuma üzüldüm. Hala da üzülüyorum. Bak diğerlerine bir çözümüm, en azından yapabileceklerim var. Senin yerini, etrafımdaki herkesle, her nesneyle, doğayla yani hayatımdaki canlı, cansız tüm varlıklarla, onlara görev dağılımı yaptırarak doldurmaya çalışıyorum. Her biri senin bir özelliğini taşıyor. Ama o cümle, o cümle, ona yok işte bir çözümüm. Seni üzmekten başka hiçbir şey yapmadım demek ki, özür dilerim rapunzel, özür dilerim…

Elveda...