ZAMAN DONDU EYLÜL'DE

• 1 Haziran 2009 Pazartesi 10:23:30

ZAMAN DONDU EYLÜL’DE

Yıl 1980 ve Eylülün en kırgın zamanıydı.Çat desen kopacak kadar gevrek bir yaprağın hasarında saklanarak yine gelmişti eylül Bana kırgın bir babanın yılların ağırlığını kaldıramadığı bir anın yine doğum sancısıydı. Daha ben doğarken anam için ağıtlar yakılmış evimizin avlusunda Annem öleli tam yedi yıl olmuştu Ben de bu gün tam yedi yaşına girmiştim .

Eylül aylarında ayrı bir hüzün yağardı bizim eve Annem kokardı evin her yeri Babam ağlardı gözlerini sile sile. Yapraklar bile tüy dökerdi kapımızın önünde Eşikten güz geçerdi Bir ben susardım gözlerimle. Annem sus derdi hayaliyle birlikte ‘’Baban sustukça sen benim dizlerimde ağlarsın derdi. Ne zaman eylül düşse mevsime , benimde içime hazan düşerdi .Her yere annem dökülürdü.Babamın benden sakladığı anıları anlatırdı güzün dökülen yaprakları .Babam bana’’ annen bir yıldız oldu’’dediği günden beri, gece ve gündüzün arasında oturur gözlerimi kuyruğunu koparamadığım yıldızlara takar galakside gezer annemi arardım. Göktaşlarından sorardım. ‘’Biliyorum onu saklıyorsunuz ama saklambaç oynayacak kimsem yok söyleyin de çıksın’’ derdim

Bir çiçek kadar narin duygulu , bir böcek kadar da insanlara kalındı kabuğum. İçimde büyüyen mesafelerin vuslatsız kalışı canıma değdikce kendimden kaçar ,anneme koşardım. Kaçarken komsumuzun bahçesindeki gül ağacının dibinde ki neme bazen de kulübesin de yatan köpeğimizin yanına yavrusu gibi kıvrılırdım. Annesizlik öyle ağır gelirdi ki ne gül açardı bu mevsimde nede köpeğim ısınırdı üzerine kendimi örtünce. Ama seslenmezlerdi Bilirlerdi yaramın bu aylarda nasıl kanadığını ..

Babam,her doğum günümde susardı Beni unutur annemin resmini eline alır ,sabaha kadar bakardı. Ben de kapı deliğinden gözyaşlarımla ona izlerdim. Annemin resmini babam bana hiç göstermemişti. ‘’gözlerinde onu görmek istemiyorum’’ derdi. Bir şey demez susardım . Benden sakladığı resmi ,ben gözlerinde görür ağlardım.Ona benziyordum .Biliyordum Babam bana bazen öyle bakardı ki anneme olan aşkını gizlice gözlerinde izlerdim.Bilmezdi bu resmin her gün rüyamda elleriyle saçlarımı taradığını.Bana bebekken ninniler , büyüdükçe masallar, büyümeye devam ettikçe hayata dair şiirler söyleyeceğini. Söz vermiştim anneme ‘’Sakın babana geldiğimi söyleme . Ona uğramadan gittiğimi duyarsa üzülür’’demişti .Söz vermiştim anneme düşlerimde Babama merhamet kokan elleriyle bakacağım demiştim Babam hastaydı.Annem ona yıllarca bakmıştı Ve yerine bakmam için bana rüyamda sevgisini miras bırakmıştı
Sabah erkenden uyandım Gece ve hüzün bitmişti Hiç yapmadığım bir şeyi yapacaktım Annem rüyamda ‘’benden babana gül bırak’’ demişti . Bizim bahçe de güller küskündü mevsime, açmazdı İlk kez komşumuzun bahçesinden, dalından bir gül’ü kopardım bende Babamın yanına koştum. Yanaklarından öperek uyandırmak için usulca ama heyecanla odasına gittim Ses çıkarmasın diye terliklerimi çıkardım Sarılıp öptüm babamı Gözlerinde hala dünden kalan gözyaşlarının tuzu duruyordu.Gülümsemeye çalıştı ama hala buruktu
-‘’Yüzümde ne görüyorsun?’’ dedim babama.
Gözlerini hala açmakta zorlanıyordu Ama bana baktı ve dedi ki ;
-‘’Güneşi görüyorum’’.
Çok mutlu olmuştum Sanki saman yolundaki bir yıldızın yakasına takılmıştım bu cevapla . Dünün tüm acısının yanına bir hediye bırakmıştı bu sözle .
Bende peki dedim gül’ü gösterdim babama
.- Bunu da görüyor musun ? dedim.
-‘’Evet’’ dedi .
-Dalından kopmuş bir gül ama sana annemden hediye .Bu gün rüyamda bana geldi .Annem;
-’’Benden babana bir gül ver dedi ‘’deyince babamın gözlerinde ki gökyüzü bile ağladı sinesine..Boynuma sarıldı.
-‘’Yıllarca senden sakladığım annenin resmini bu güle çizmişin özleminle’’dedi ve sarılıp ağladık saatlerce.
Saat’in pili bitmemişti bizim evde ama zaman donmuştu Eylülde..Annem izliyordu bizi babamın elinde ki tuttuğu resimde.Gülümsüyordu içimizde güz . Artık annem babam ve ben beraberdik bir gülün renginde annem kokan özlemle....

duygusalca...
31/05/2009
Tülay Akçakoyunlu