YAŞAMAYI SENDEN ÖĞRENDİM BEN-4

• 31 Mayıs 2009 Pazar 13:06:01

YAŞAMAYI SENDEN ÖĞRENDİM BEN-4

Rüzgârı senden öğrendim ben. En güzel rüzgârları… Her rüzgâr estiğinde saçların geliyor aklıma. Onların dalgalanışı, uçuşu, kendi halinde dans edişi… Artık nerede bir rüzgâr esse hafif hafif, dokunaklı, içine içine işleyen bir rüzgâr sen geliyorsun aklıma. Rüzgârların anlamını şimdi kavradım. Onlar senin saçların için, saçlarının dalgalanması için, benim mutlu olmam için esiyorlardı. Ama şimdi, onlar yine esiyorlar, fakat saçların yok… Bana rüzgârı yaşattığın için sağ ol…

Yağmuru senden öğrendim ben. En heyecanlı yağmurları… Yağmurlarda senin gibi bazen çok hızlı yağıyorlar, bazen de hiç. Hatırlıyor musun, bir kere koşmuştum arkandan, beklememiştin beni, geçen gün yağmur yağdı, aynı senin gibi. O da beklemedi beni, hızlı hızlı yağdı, durmadı hiç. Yetişemedim ben, ne sana ne de yağmura. Çok düşündüm o gece, dedim acaba niye beklemedi, sevmiyordu herhalde beni, çözmüştük sorunu, özür dilemiştin ama sonra ben haklı çıktım yine. Sevmiyordun işte, tahmin ettiğim gibi. Yağmurlarda sevmedi beni. Bana yağmuru yaşattığın için sağ ol…

Kitapları senden öğrendim ben. Senle birlikte kitap almak, yorum yapmak, aynı kitapları sırayla okumak, çok güzeldi. Mutlu etti beni. Kitaplarda seni hatırlatıyorlar şimdi. Her aksiyon romanı gördüğümde diyorum, sen çok seversin bak bu kitabı ama sonra fark ediyorum yalnız başıma olduğumu. Olasılıksız aşkımı, Olasılıksız adlı kitabı okurken fark ettim sayende, bana bunu yaşattığın için sağ ol…

Şiirleri senden öğrendim ben. Sana ilk âşık olduğumda başladım şiir okumaya. Çok farklı şairler tanıdım, çok farklı şiirler, eserler. Ama bir tanesi var ki, çok etkiledi beni. Yusuf Hayaloğlu, Gözleri İntihar Mavi. Çok sevdim bu kitabı ben. Sayende, çünkü seninde gözlerin intihar maviydi. En sonunda bende yazıyorum artık, gerek şiir gerekse yazı. Sana borçluyum bunu, bana bunları verdiğin için sağ ol…