SON YOLCULUK

• 29 Mayıs 2009 Cuma 12:51:02

Bugün hissetmiştim sanki,benden tamamen kopacağını..Sonsuza dek sensiz kalacağımı...Ama bu şekilde değil,bu son bize yakışmadı bitanem.
Ben ki,alışkın değilmiydim zaten,seninle sensizliği yaşamaya..Bilmeden daha ilk günden,mahkum edilmiştim senin olmadığın tüm zamanlara.Bunu öğrenmeme rağmen,sonrasında da kopamamıştım senden.Sende terkedip gidememiştin beni bir türlü.Ne kalmayı,ne gitmeyi becerememiştin.Kaç kez ayrılmış,her ayrılığından ardından yine yeniden kavuşmuştu ellerimiz.Zulüm gibiydi yokluğun.Oysa şimdi,sensiz gececek kaç gece bekliyor beni,bilmiyorum.Hiç bitmeyecek uzun geceler...
Mecburduk ayrılmaya.Aksi halde,kim istenmedği yerde kalırdı ki?Kavgalarımızı bile özler olmuştum,ayrılığın ertesinde.Bu kadar çok seveceğimi bilemezdim seni.Ama sana bunu bir kez olsun söyleyememiştim işte.Dökememiştim harflere.Yazdığım sayısız mektuplarda bile itiraf edememiştim.Söylemem lazımdı biliyorum.
Yoksa bu kadar eziyete niye katlanır ki insan?Seviyorsan katlanıyordun herşeye.Seviyorsan güç buluyordun kendinde...Özlemek,dayanılmazdı,ne kadar çok özlersem, o kadar da canım yanardı.Yine de seni bir kez olsun görmeye,sonrasında ölmekten beter olmaya razıydım.Razıydım senden gelecek herşeye.Ama olmadı işte yinede,başaramadık bir arada kalmaya...
Bugün sonsuza dek koptuk seninle.Öyle bir ayrılık ki bu,tüm ayrılıkların toplamına eşittir sevgilim.Ancak ben nefes aldığım sürece,sende benimle birlikte can bulacaksın.Bu bir son değil.Her son yeni bir başlangıçtır aslında.Belki ellerini tutup,gözlerine bakamayacağım ama,yine de sıcaklığını hissedeceğim yüreğimde.
İşte buradayım,sana yakınlarda bir yerlerde.Sen de belki beni hissediyorsundur kimbilir?Herkes senin için gelmişti,belli ki hepsi de tanıyorlardı birbirlerini.Ya ben?Bense herkese yabancıydım.Bir zamanlar sen benim en yakınım olsan da,bugün burda sana en yabancı olan da bendim.Ne yaman bir çelişki bu sevgilim,bunu bilmek içimi acıtıyor.Ben aksini düşünsem de,etrafımdaki kalabalık hissettiriyordu,sana ne kadar da el kaldığımı.Kaçamak bakışları hissedebiliyordum üstümde.Kim olduğumu merak ediyorlardı belli ki.
Doğru...Tanımıyorlardı beni.Göremiyorlardı gözlerimdeki acının bıraktığı izleri.Onların aksine,sessiz ve sakindim çünkü.Acım bile hıçkırıklarımın sesi olamamıştı.Oysa yalnız kalabilseydim seninle,feryadımın ardı arkası hiç kesilmezdi eminim.Aptal cesaretimi toplayıp,’seni seviyorum’diye bağıracaktım belkide.
Susman,artık birşey değiştirmeyecekti.Bu kez sana darılmayacaktım.Dudaklarından tek bir cümle dökülsün diye gözlerinin içine bakmayacaktım.Senin bu son susuşun,benim de son sitem edişim olacaktı.İstesen de artık bana cevap vermek için bir şansın yoktu.Bilmiyorum,seninde içinde pişmanlıkların varmıydı,konuşamadıklarına dair.Şimdi gittin ya sen sevgilim,beni asla cevaplarını bulamayacağım sorularla başbaşa bıraktın.
Şimdi şu dakika,gözlerine bakmaya o kadar çok ihtiyacım var ki..Tek bir söz söylemeden öylece kalmaya.Bir ömür beklesemde,bu asla olmayacak dilek,kahredici bir gerçek farkındayım..
Gidiyorsun işte...Bu son durak,son yolculuk..Ayrı olan dünyalarımız,bugün gerçek anlamına kavuştu.Bende gidiyorum,seni burda bırakıp..Kalmamı istermiydin,duyamıyorum?
Son oyununu oynadın bana yosun gözlüm..Gidiyorum,burda yüreğimi senin yanında bırakarak.
Sonra,bir el dokundu omzuma.’Onu tanıyormuydunuz?’Bir an öylece kalakaldım olduğum yerde.Sendeledim,düşmemek için direndim.Dilim tutuldu sanki ’o sevdiğim adamdı’diyemedim.Yasaklıydı sanki kelimeler,çıkmamak için direniyorlardı sanki ağzımdan.Toparlamalıydım kendimi.Güçlüydüm ben,sen beni hep öyle görmeye alışmıştın.Bugünde öyle olmalıydı,sana olan son görevimi hakkıyla yerine getirmeliydim.’Çok uzaklardan bir tandığımdı’diye saçma bir cümle dökülüverdi dudaklarımdan.Yalan söylemeyi hiç beceremeyen ben,bugün senin için yalana sığınmıştım.
İşte son görevimi de yapmıştım başarıyla.Zorda olsa üstesinden gelmiştim.İnkar etmek zorunda kalmıştım kim olduğunu...
Seni sonsuzluğa uğurlarken,ben yine yeni gelen her günü senin hayalinle karşılamaya devam edeceğim.Hiç unutmayacağım seni.Bu mümkün değil ki zaten güzel gözlüm.Gözlerin gelecek aklıma.Baktığın da,aklımı başımdan alan gözlerin...Sadece onların sıcaklığı bile,bir ömür yetecek bana seni hergün yeniden sevmeme.Ytecek de artacak bile.
Her sabah gözlerinin yeşilinde uyanacağım
Uçsuz bucaksız bir ovayı andıracaklar bana
Ve ben orda huzur bulacağım.
Sadece ikimizin olduğu,başka kimsenin bilmedği o diyarda dolaşacağız seninle...
Seni seviyorum,gözlerinin sonsuzluğunda kaybolduğum...
Ömrüm yetmese de seni unutmaya,mecburen sarılacağım hasretine.Ta ki bende tek kişilik yolculuğuma çıkana dek.
Yüreğimsin...

14.12.04
EminEÇAKIR