Karalamalar(18)

Dünden kayınpeder telefon etmişti.Geleceğini söylüyor.Aylık sağlık kontrollerini yaptırma zamanı geldi.Adamcağızın sağlam yeri kalmadı ki.Biyonik adama döndü adeta.Kalbe pil,bacağa protez takılması,guatrı ile mücadele derken,şimdi de kanser mi diye kontrol için makattan parçalar alınıp patolojik tahliller yapılacak.Bir ay önce randevuyu yarına denk gelecek şekilde almıştık.Yaşlılarla her zaman barışık olmamız gerektiğini düşünmekteyim.Daha doğrusu yaşamın her katmanında ve her canlıyla barışık olmalıydık.İnsan,bitki,hayvan hiç fark etmezdi.Gülü severken dikenine katlanmasını bilmeyen,yaralı bir kuşun yaralarını sarmayan ve hiç ayrım yapmadan insanları sevmeyen,nasıl yaşamla barışık olabilirdi ki..
Ben,bu doğrultuda elimden geldiği kadar hareket etmeye acizane çalışmışımdır.

Kayınpederimi getirecek otobüsü,Gimat kavşağında bekleyecektim.Terminale gitmeye gerek yoktu.Gimat kavşağı da oturduğum yere yakın olduğu için yolcularımızı oradan gönderiyor,oradan alıyorduk.Gimat kavşağına arabamla gelerek uygun bir yerde park edip beklemeye başladım.Otobüsün gelmesine bir saat vardı henüz.Zaman benim için çok önemli olduğu ve zamanla yarıştığım için elimdeki romanı kaldığım yerden devam ettirmeye
başladım.J.London’ın “Sevginin Katıksızı” romanını ilk gençlik yıllarımda okumuştum.Hafı
zamı yokladım,dağarcığımda ne var ne yok diye sorguladım.Fazla bir şeyler bulamadım.İşin ilginç yanı romanın özetini de çıkarmamışım.Bu benim en büyük yanlışımdı.Genellikle okuduğum kitapların özetini çıkarırdım.Nasıl olduysa bunu es geçmişim.Neyse bu hatamı düzeltmek için kitabı tekrar okumaya karar vermiş,kitaplığımın arasından çekip çıkarmış,birkaç gün içerisinde kotarırım diye düşünmüştüm.Bir ara kitaptan gözlerimi ayırıp etrafı radar gibi izlemeye başladım.İlginç görüntüler bulabilir miyim diye de tetikteydim.Arabamın sol yan aynası sürekli olarak gözlerimin denetimindeydi.Arkadan gelen arabaları izlemekteydim.Önünde Tosya Seyahat yazılı otobüs kontrolüm altındaydı.Onu gördüğüm anda arabamdan fırlayıp durduracak,kayınpederi alacaktım.Bu arada aynaya düşen görüntüler,beynimin derinliklerinde ilginç çağrışımlar oluşturduğunu hissettim.Aynaya görüntüsü düşen arabaları,telefonumun kamerasına kaydedip güzel bir şiir yazabilir miyim diye belleğimi yokladım.Belleğimden olumlu sinyaller gelmeye başlamıştı.” Sen çek,sen çek..”diye.Şiirin başlığını bile bulmuştum.”Umudum Kaldı Yollarda”İçine biraz da hasret kokan aşk duyguları ekledik mi tamamdı…
Aynaya düşen görüntüleri çekmiştim ki,ilginç bir şeyler daha aynaya yansımıştı.İki beyaz at,şaha kalkmışlar dört nala geliyorlardı.Aman Allah’ım arayıp da bulamadığım ilginç enstantene olacaktı.Hemen arabamdan aşağıya atladım.Elimdeki telefonun kamerasını da hazırlamış tetikte bekliyordum adeta…Görüntüyü öyle güzel yakalamalıydım ki NTV.kanalındaki “O An” Görüntülerinden biri olmalıydı.Atlar,hızla bana doğru yaklaşıyorlardı.Arabanın üzerinde de üç kovboy sırıtıyordu.Hedefi atış menzilime düşürüp kameranın düğmesine dokunmak kalıyordu.Hedef yanıma yaklaştığında nihayet istediğim olmuştu.İçlerinden orta yaşlı olanı ellerini yukarıya kaldırmış,altın dişlerini sırıtarak:
“-Allah’ına gadar çek abi” diye haykırıyordu.Aslında bu enstanteneyi yakalayabilseydim daha ilginç olacaktı.Yine bundan da güzel bir şiir yazabilir miyim diye düşündüm.Başlığı “Beyaz Atlı” olmalıydı.(şiirini yazdım)

Birazdan Tosya Seyahat Otobusü görünmeye başlamış,bana doğru yaklaşmaktaydı.
Kolumu,durması için işaret ettim. Tosya Seyahat,sol sinyalini yakıp benim arabamın önünde park etti.Emanetime sağ salim kavuşmuştum…

Ayhansarıkaya ( 24.05.2009 tarihli günlüğümdür )