dün bu saatlerde biraz hüzünlü, biraz mutlu, ama çok umutlu başladık güne...
evleniyordun! ve ben içimdeki hüzünle karışık mutluluk yağmurunu dindiremiyordum gözlerimden... seninse içindeki hüzün arkası mutluluğun inanki görülmeğe değerdi...

dün doğum günü hediyen olarak eline tutuşturulan nikah cüzdanı, eminim ki unutamadığın hediyelerin arasında olacak... ve ben senin kare kare fotoğrafladığım anlarına bakarak kim bilir kaç kez yadedeceğim o hallerini...

canım arkadaşım... arkadaştan öte olan hayatımda yeri dolu dolu olan varlık ötesi güzelliğim... seni seviyorum çünkü insansın... hemde içinde çoğu insanın barındıramadığı duyguları taşıyan bir insan...

dostumsun çünkü... gözlerimdeki perdeyi farkeden tek varlıksın...
sevdiğim tarafından kıskanılansın... bu yetmezmi bendeki yerini anlatmaya...

şimdi düğün gününü bekliyorsun toz pembe bulutlar gözlerinde...
bense hiç gelmesini istemiyorum o günün desem yeridir... kısa zamanlarda bu duygu değişimini bu hüzün yağmurunu bir daha kaldırabilir miyim bilmiyorum...

sen hep mutlu ol mutlu kal...
evyim den esya’sına sımsıcak sevgimle...