Belki bu satırlar, kalemimin son çırpınışından sıçrayan alın terlerinin izi olacak. Kim bilir, hayatın kime neler sunacağını kim bilebilir ki. Dün neydik, bu gün ne olduk. Hayat hızla değişiyor ve bizler bu değişimde sürüklenip gidiyoruz. Dikkatli davranmalıyız. İyi hesaplarla çıkmalıyız yola. Ve geçmişe bakıp oyalanmaktan ziyade, geleceğe odaklanmalıyız. Tabi geçmişin derslerini bir köşeye not alarak… Ne biçim hayat, nasıl insanlar diyoruz her gün. Pekâlâ, kendimize de bakıyor muyuz? Hayır… Kendimize toz bile kondurmuyoruz. Yarın yok olacağımızı bilerek sonsuzluk rüzgârında savrulup gidiyoruz. Gerçeklerin en gerçeği; yarın gidiyoruz ve bizler bunu bile bile, dünyaya ismimizi, eserimizi bırakma derdinde değil de, anlık cebimizi, boğazımızı doldurma derdindeyiz. İnsanlar gerçeği kabullenmemek için neden ısrar ediyorlar anlamıyorum. Nefsimizin sonsuz semalarında uçmanın zevkiyle, bir kelebek kadar aciz olduğumuzu unutarak yaşamak, gözlerimize bir gölge düşürüyor olmalı. Neler yapmalıyız? Kesinlikle böyle olmamalı. Daha iyi durumlar için neler önermeliyiz, neler uygulamalıyız? Sen de yaz bir yorum. Hayata bir öneri de senden olsun…

Muhammet Karakök