Sokaktakiler alıştığı için farkına bile varmazlar.Hergün yapılan gündelik şeylerden biridir harp.Hergün su içmeye benzer,önemsiz gibi görünür.İnsan kendi kendine,yada dıştan bir çok şeylerle gizli gizli zorunlu bir harp içindedir.Caddeden geçen bir çok insan çoğunlukla nereye gittiklerini bilmeden öle koşuşturma içinde olurlar.Amaçsız,çaresiz,çareli birçok kişi...Gün boyunca döndürmeye çalışıp dururlar dünyalarını.O dünyalarının dönmesi için savaşırlar.Kimisi için sancılı geçer bazı evreleri,bu harbin.Onlar için gerçekten zordur.Ağlar,bağırır,zorda kalırsa tanımadığı kişinin omzuna bile sarılabilir! Peki bu harp hiç bitmez mi? Kimisi için biter,kimisi için devam eder,bazılarıda nöbeti kalbine devreder.Bu harbin sonucunda ne mi olur? Bunun cevabını Cahit Külebi şöyle söylemiş:

’’Savaşanlardansa
Ancak bir hatıra kaldı... ’’