Arkadaşımın yazısı, günün sonuna kaldı.

Yine de gününde okundu.

Kutluyorum.

şekerli makarna heee:))))

allahım o nasıl bişidir...:((( hiç de yakışmaz makarnaya şeker yaaa.:)))

hiç de yedirememişti zamanında toprağı bol olsun canım ninem...(annemin annesi)...:))

aklıma nasıl da geldi o günler...her yıl bir ay gelirdik memlekete...ve bir yığın güzel günle dönerdik geriye...

bekliyoruz sevgili ayhan...:))) ama lütfen bir daha şu menüye şekerli makarna bırakma...:))) mısır ekmeği ve turşu kavurması lütfen..:))

sevgiler..

Kahya,düdüğünü son nefesine kadar öttürmeye çalışıyordu:
“-Haydi iş bırakılacak…paydos…paydos…eve döneceğiz…”
İŞ BİTİMİ DİYE ÖTTÜRÜRLER DÜDÜKLER..ÇOK İYİ BİLİRİM AYHAN BEY...PAMUK TARLASINDA BEN DE YAŞADIM O DUYGULARI..HER YAZINIZDA KENDİMİ BULUYORUM ASLINDA..YİNE MÜKEMMEL BİR YAZIYDI BANA GÖRE..KUTLARIM..SEVGİLERİMLE..

Ayhan abi hikayen gittikçe gelişiyor. Anlatımın çok akıcı ve kişiler de rollerine çok güzel karakterize edilmiş. Güzel bir öykü. Emeğin olduğu yerde çok öyküler çıkar. Zaten hayatımızdan uyarlanmıyor mu ? kutlarım yazan yüreğini . Saygılarımla