kitap arasına sıkışmış kalem gibi sendeki gerçek... bitmesini istemediğim romanım rafa kalkmış... okursam bitecek okumazsam acı verecek...
sana buzlu camların ardından bakmak ne acı... somutlaştıramamak...
boğazımda sana kalan kelimelerin intiharına şahit şimdi cümle alem... bir sen görmezsin halimi bir sen bilmezsin sana düşkünlüğümü...
sayfa sayfa içimde biriktirdiğim senden korkar oldum. ben aranızda kayboldum... kalbimdeki kutucuklardan sana ait olanı açtım geçen gün... içinde ne çok şey birikmiş...
ettiğin dualar karşıladı önce beni... sonra karmaşıklığın, çaresizliğin, utancın, gözyaşın...
en son kalbin... gitti sandığım yüreğin... ve emanet ettiğin çiçeğin... zerre kadarlar hepsi ama saçtıkları ışıktan gözlerim kamaştı... ve bir kez daha anladım büyüklüğünü içimde...
kaldırım taşlarında öğüttüğüm hüznüm, cebimde sakladığım sevinç kırıntılarım var son günlerde... haresi düşmüş melek misali kötülüğe teslim oluyor içimdeki saflık... etrafa ayak uydurmaya mı başlıyorum ne?
yanımda olsaydın eğer kendim gibi olmamı isterdin eminim... ve yapardında beni ben gibi...
ama yoksun:( yine bana kaldı içimde dindiremediğim sancılarım...
ve beyazlayan saçlarıma bakarkenki göz yaşlarım...