her bir kelimesi fındık dallarında çektiğimiz değmez eziyeti hatırlatıyor bana.onlar yine de üreticiden şanslı.Bize günlükçü yevmiyesi kadar bile para kalmaz fındıktan.Radyasyonluymuş, satamıyormuşuz.TMO yakıyormuş fındık fazlasını.çikolatalarımızı yurt dışından gelen fındıklarla yapıyoruz.ne güzel değil mi...
güzel bir yazı dizisi.her yönüyle..kutlarım..

Çok güzel anlatım ayhan bey..Roman gibi sanki..Başından beri okuduğum için yine zevkle okudum..yüreğine sağlık..
bekliyorum devamını ..sevgilerimle..

Yazıdaki acı gerçekler belgesel olarak çekilip tv'lerde gösterilse inanın izleyici kitlesi olmaz...

Özellikle şehirlerde yaşayan marka tutkunu, öğretmenlerine saygı kavramını yitirmiş, okumayı dahi gereksiz görev sayan, internet ve türlü çeşitlerdeki cafe bağımlısı cebinde sürekli son model cep telefonu taşıyan belirli bir kitle asla izlemez. İzlese de umursamaz !

Oralarda yaşayan hayat mücadelesi veren kendi yaşıtlarının, dertleri ve zorlukları olduğunun farkına bile varamazlar...

Dengelerin uçurumlara döndüğü adaletsiz bir ülkede yaşamak zor değil mi ?
Bir yanda 14-15 yaşında tarlada, ocaklarda, sanayide çalışan elleri ve yürekleri nasırlı çocuklarımız diğer yanda aynı yaşta şirket sahibi olan paraya para demeyen (dolar-euro dyen) yönetemeyici çocukları !...

Yazı ve içeriğindeki kalite için teşekkürüm ve Saygım Sayfanızda... geleceğiniz an'ı bekliyor :))

Gittikçe romana dönüşüyor galiba Sevgili Ayhan abi. Güzel bir öykü disizi ve insan satırlarının arasında senin tasvirlerinle kayboluyor. Kutlarım. Saygı ve selam

Aynen katılıyorum.

keyifli bir roman edassıyla okudum 2-3-4- ve 5 i...
kalem yaptığı işe o kadar hakim ki...

harika bir yazı dizisi..okunası bir öykü çıkacak...

özellikle tasvir dili kuvvetli...diyologlar kararında...

( ya yine de şu köle kelimesi üzüyor beni...:)))

tuttu yine karadeniz damarım...))) )

bekliyoruz hocam....

sevgi ve selam ile...