Hişt biraz sessiz!
Her cenaze sessizlik ister
Vadesi dolmuş içten içe
Bilmem kaç halkalı tahtalar içinde



Kulaktan kulağa fısıltılarınız dikkatimi dağıtıyor. Cenaze var diyorum. Ölü bir ağaç eşliğinde sessiz bir tören olmalı diyorum duymuyorsunuz. Ona benziyorsunuz. Önce yeşeriyor, dal budak salıyorsunuz. Kollarınız göğe yaklaşıyor, ayaklarınız toprağın dibine dibine. Olduğunuz yerden bir adım ileriye gidemiyorsunuz. Güneşe bakıp gülücükler saçıyor nefes aldırıyorsunuz. Geceleri binlerce kuş, böcek tünüyor üzerlerinize. Ona benziyorsunuz, biraz da bana.



Çok sürmez birazdan normale dönersiniz
Açılır saçlarını denize uzattığım şehrin hudutları
Kırıklarını kestiğim perçemlerinden asılırsınız
Güle oynaya kanıma girersiniz




En kıdemliniz bir adım öne çıksın!
Yas benim yasım… Bu şehirde ne ölümler gördüm doğumlar kadar,alışığım.. Tığ teber gelen de oldu, mangal yüreğini omzunda taşıyan da. Tek papatyayla gelen de, burnu boyunu aşan da. Her ne olursanız, kim olursanız olun hürmetle karşılandınız. Kırmadınız mı, kırdınız…Ölümünüz kadar acıtmadınız.




Lütfen sessiz, ama sakin !
Kütük gibiyim biraz
Biraz dengesiz…
Çilingirsiz açıldı yine göz kapılarım
Teneşirde az önce birinizi yıkadım
Az önce şehrin kütüğünden düştü biriniz




Tamam, itiraf ediyorum; şair olsaydım lafı böyle dolandırmazdım. Böyle uğraştırmazdım sizi. Yüreğimdeki son ayaklanmanızdan sonra beynimdeki suya toplandınız biliyorum.
Ama bu şehri seviyorsanız manzarasına katlanmalısınız.
Tamam, itiraf ediyorum;
Bir bir ölüyorken siz hayallerim, şimdi hem tabut hem cenazeyim. Ellerinizde morarıp ufalanan çam sakızlarını sürerken, yarınlara yapışır mısınız diye denedim.




Özlem Pala