KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 919 Okunma
- 13 Yorum
- 0 Beğeni
44 - MERAK
Onur BİLGE
Karşımızda bir daire vardı, perdeleri hiç açılmayan. Zerrin Hanım’ın oturduğu evin üstü... O apartmanda herkesi tanıyordum ama orada kim ya da kimler oturuyor bilmiyordum. Önceki oturanların kızları, okul arkadaşım, Sosyal Sigortalar Kurumu’nda memur olarak çalışan Tuba’ydı. Yıldırım’da ev alıp taşındılar. On beş gün kadar boş kaldı, sonra sanki ölüm giysilerine, beyazlara büründü pencereler ve ev adeta mühürlendi. Görünürde kimseler yoktu. Acaba, içine eşya konmuş, terk edilmiş bir ev miydi?
Perdeleri bembeyaz, keten gibiydi. Patiska belki... Yıkamak için de mi çıkarmıyorlardı? Bir kere bile aralandığını görmemiştim. Camsa sanki sabitti. Ne açıldı, ne silindi. Bu daire kimindi?
Her perdeyi açışımda, pencereden bakınca gözüm o camlara takılmaya başladı. Soldaki perdenin solunda, sağdaki perdenin ortasında ve solunda dört parmak kadar aralıklar vardı ve ne artıyor ne eksiliyordu. Büzgüleri rast gele dağıtılmış, birinin alt ucunun kıvrımı sola doğru eğimliydi.
Merak ne kadar kötü bir duygu! Esir alıyor düşünceyi. İşini gücünü bıraktırıp,
1001 GECE ÖYKÜLERİ - 2
DEFİNE - LİMAN YAYINLARI
KİTAP TEMİN ADRESİ: M. Şerikan KARA : 0 536 275 90 15
YORUMLAR
harikaydı kaleminiz kuvvetli tebrikler:)
Su gibi akıcı...
masalsı ama gerçek...
kelimelerdeki tarif anlatım
tıpkı tereyağından kıl çeker gibi...
bu kadar tarife arif olmaya gerek yok gibi...
Sayenizde Bursa'da tekrar dolaştım.
Yine güzel öyküydü, sanırım devamı gelecek...
Tebrikler güçlü kaleminize...
Sevgiler yüreğinize...
güzel bir yazıydı onur hanım..ben de merakla sonunu bekledim yazının..paylaşımınız için teşekkürler..yazmaya devam..sevgiler..
Bu merak başka yönlerdenbeni de sarmaya başladı.Hayırlısı bakalım.
Sayın ONUR BİLGE harika bir yazı okudum kaleminizden. Sizden öğreneceğim çok şey var. Çok güzel yazıyorsunuz Üstad. Yüreğiniz ve kaleminiz susmasın.
SAYIN ONUR BİLGE artık sizin öyküleri okumak için gelir olduk çok da güzel bir öykü okudum kutlarım sevgiler....
Syn,Onur BİLGE,Benim çocukluğumda televizyonumuz yoktu,evimiz bizim mahalle muhtarımızın eviyle karşı karşıydı.Sizin , karşı evin perdelerinin açılıp açılmaddığını kontrol ettiğiniz gibi bende,muhtarın kızının mutfakta akşam yeğeğinin bulaşıklarını yıkamasını seyreder,sonra annemin başının etini yercesine ''yemeklerini yemişler,izin verde gideyim artık derdim'' bi şekilde izin alır ,muhtar amca kapıyı açmak istemese bile açtırıncaya kadar bekler, ''Televizyonunuzu kapatabilirsiniz ''yazısını okumadan ve İstiklal Marşımızı dinlemeden eve dönmezdim.Televizyon izlemeye gidemediğim zamanlar da en büyük zevkim,Radyoda ''Arkası yarın''ları dinlemekdi.Sizin yazılarınızı okudukca, arkasının yarın geleceğini bilir oldum.
Bana ,unutamadığım ''Arkası yarınları''yaşattığınız için teşekkür ederim.
Ve şimdi ben nasıl uyuyacağım?
O perdeler neden hiç açılmıyordu?...
Saygılar bizden ,Hikayeler sizden
nerimanK tarafından 5/20/2009 2:23:50 AM zamanında düzenlenmiştir.
KAHRAMANLARININ ÇOĞU SIRADAN KİŞİLER OLMASI, ÖYKÜYE DOĞALLIK KATIYOR. KALEMİ KUTLAR BAŞARILAR DİLERİM. SAYGILARIMLA.
hep aynı yorumu yazmayı hiç sevmem ama başka söyleyecek kelime yok.Her zaman ki gibi çok güzel ve edebiyat tadında diyeyim.
