İşin içinden çıkamadığım zaman derim hep ’’Deli olcam!’’ diye.Zamanla farkettim ki ben bu lafı çok fazla söylemeye başladım.Ufak ufak delirmeye başladığımı anladım sonra. O kadar çok durum,kişi bu hale getirmeye çalışıyor ki insanı delirmemek tepki değil bir zorunluluk oluyor adeta.Bilinçli mi yapıyorlar? diye soruyorum içimden,yüzlerine baktığımda farkında olmadan yaptıklarını ele veriyorlar hemen...
Kimileri aşkla,delilik aynı şeydir diyorlar.Bence ikisinin arasında çok bir ince ayrıntı vardır.O kadar incedir ki o ayrıntının ne olduğunu bile söylemeyiz.Belli bir yerden sonra susar kalırız,konuyu değiştiririz.Arthur Schopenhauer’ün söylediği ’’Çok insan kafaları olmadığı için kafayı bozmuyor.’’ sözü çok doğrudur.Hele ki bu devirde kesinlikle öledir.Üstüne üstlük kafalarının olmadıklarının farkında olup bunu örtmek için deli gibi davranmaya çalışanlar yok mu! Gel de deli olma işte.Neyse sonuçta her insana arada bir geliyorlar işte...