Bir şiirdi seni getiren bana.Güneş dokunuşlu,asil duruşlu.Kimbilir ne için ya da kim için yazılmıştı?Bilmek de istemiyordum ki.Bana senin gülüşün lazımdı.Gelişin... Sislerin arasından çıkan bir ışık gibi,ellerini uzatarak dünyamı ısıtışın lazımdı.
İlk dansımızı hayalimizde etmiştik güzel bir melodide ve o bizim şarkımız olmuştu kalan ömrümüzde.Nerede duyarsam duyayım sendin o.Gülümseyişindi.Ellerini uzatarak beni kucağına çekişindi.
Tam da kırılıp döküldüğüm bir zamana denk gelmişti adım seslerine teslim oluşum.Hayattan vazgeçtiğim,her şeye boşverdiğim,bir boşlukta debelendiğim zamana.Umudumu yitirmiştim...Gözlerin geldi gözlerimle sevişmeye.’’haydi’’dedi sesin’’uzat elini bana’’.Zifiri karanlığıma doğurdu gülüşün,en turuncu güneşi.Dünyam yeşillendi,çiçeklendi oysa bahar da geçmişti.
Gökkuşağını anlattın bana.Hani biz görmesek de o hep oradaymış ya,sen öyle demiştin.Ben sen ne dersen dersim gibi ezberlemiştim.Dudaklarından çıkan sözlerin kanunumdu,sen vatanım ve gözlerin cennetim.
İlk kez kifayetsizliğindeydim cümlelerin ve böyle tutuklu kalıyordu yazan kalemim.Çünkü sana ne söylesem,hangi sıfatı yazsam az geliyordu gözüme.Sevgilim diyordum döne döne...İlk aşık olan çocuklar gibi:)Gülümseyerek’’mmmm’’diyordun sen ve bir tek ne anlama geldiğini ben biliyordum...Ne güzel.
Seviyordum seni.Bütün dünya bilsin istiyordum.Samanyolunu ayartıyordum her gece ve yıldızlar adımızı yazıyordu yanyana.
Dizlerinde yatıyordum sen bana ’’tilki ile çoban’’masalını anlatıyordun.İtiraf edeyim ben aslında dinler gibi yapıp uyuyordum.Aslında sen de bunu biliyordun.Saçlarımı okşuyordun.’’Saçlarını seviyorum’’diyordun.Öpüyordum seni hiç doyamıyordum ve sen bu defa da dudaklarımı sevdiğini söylüyordun.Çünkü sen benim her bir parçamı,dirhem dirhem seviyordun.
Ormanın içinde oturmuştuk seninle ve yağmur kutsamıştı aşkımızı.Oysa her yer güneşli bir yaz başlangıcıydı.Yanımızda akan derenin sesi karışmıştı anlattığın çocukluk anılarına.Tahta masada ellerimiz sokuluvermişti masum dokunuşlarla birbirine.Sen duymamıştın ama ben geçtiğimiz tüm yollara,ağaçlara,sincaplara,adını bilmediğim kuşlara,papatyalara da seni ne kadar çok sevdiğimi fısıldamıştım.Ben gidince ardımda kalsınlar ve sen o yollardan geçerken beni sana anımsatsınlar diye.
’’Yanımda bile özlüyorum seni’’demiştin.’’Hala rüyada gibiyim’’derken beni ne kadar çok kendine dahil ettiğini hissetmiştim ve ’’benimle evlenirmisin’’diye sorduğunda ’’evet’’derken yüreğim titremişti.Ben de sana gelen tüm yollara ruhumu seriyorum ve senin yamaçlarında çiçek açıyorum.Senin gecene düşen ilk,sabah silinen son yıldızın olmaya söz veriyorum.Bu aşkın hikayesini birlikte yazacağız ve sonu asla ayrılık olmayacak.
Çünkü seninle mutluyum...Benimle mutlusun...O halde herkes mutlu:)
Yeniden hayatı seviyorum.Acılarım bitiyor ve sesimin ulaştığı her yere sesleniyorum:SENİ SEVİYORUM...
Şarkımızı dinliyorum yine...Alta gracia,my love...
Seni seviyorum yüksekteki lütuf...Çok seviyorum.