40 - HÜSNÜGÜZEL

• 16 Mayıs 2009 Cumartesi 00:02:42

Onur BİLGE

Neden sonra bahçede espri bitti ve her şey normale döndü. Balıklar pişirildi, yendi. Hava o kadar sıcaktı ki yemekten sonra Virane çekilmezdi. Bahçenin taş duvarları yüksekti, ağaçların dalları yere sarkmıştı, hava alamaz olmuştuk. Rüzgâr da esmiyordu. Şöyle Çekirge’ye doğru yürümek, efil efil esen Hüsnügüzel’de birer çay içmek, hiç de fena olmayacaktı. Karar alınınca hemen toparlandık. Dede:

“Ben eski botlarımı yanıma alayım, ne olur ne olmaz...” dedi.

Ayakkabısının tekini saklayarak ona şaka yaptığımız Yeşil gezisini hatırlamıştı. Yaz ortasında koca postalları hayal ettik ve gülmeye başladık. Hepsi kahkaha atınca on altı kişinin sesi nasıl çıkarsa öyle bir gürültüyle! O günü, onun o halini gözümün önüne getirir getirtmez kendimi tutamadım zaten! Diğerleri aynı şeyi yapmış olacaklar ki birden yer yerinden oynadı! Bu olay, tam kapıdan çıkacağımız zaman olduğu için, birden frenleyemedik, akademinin önüne kadar güldük!

Okulu okul yapan,

1001 GECE ÖYKÜLERİ - 2

DEFİNE - LİMAN YAYINLARI

KİTAP TEMİN ADRESİ: M. Şerikan KARA : 0 536 275 90 15