Evrensel Kabus

• 9 Haziran 2007 Cumartesi 17:30:31

Kainat perde perde açılır.Ruh bütünden zerreye son kez kutsanır.Güya yaratılanlar vardır ; ama hiç kimse bilmez faili meçhul tanrıların varlığını.Nihayete erer erenlerin sofileri...Sevda şarkıları çalar eski pikapta.Süslenir alem , süslenir gelinler ve artık hezeyanlar içinde kurulan hayaller unutulur.Denizin rengi kırmızı , yüzünün rengi siyah...Beline kadar dolar su.Akıt artık çoşkuyu ; lakin nü çalışıyorum üryan ol.
Terler kadınlar geceleri çadırlar kurulunca.Yorulur çiçekler arılar vurunca.Zevk iniltileri bunlar....Aşk ve biz...Ten ve ruh...Sır ...Azalan duyguların ağlak gözleri....
Kainat perde perde açılır.Müritlerimiz hazır hadi soyun!Gece şovalyeleri ilahiler okur:

Ney çalardı ruhuyla
dünün rüzgarı buruk
facia bu tüller
sevgisiz kanatların kırık
ağaçlar ve sönmüş yıldızlar...

Sebep olan zehir iksir
şeytanların havarileridir
güllabilerin med-cezir
sevda tozun kokun gelsin
çadırında kölelerin.

Mızrak attı aniden
gümüş renkli maceran
sultanındı hani körlük
mey dolsun kaseler
aşkın ilacı rubailer...

Tinsel gücün fermandı
yıktı Tanrı da seni
gece şovalyelerin esmer dilberi
güz güneşine kanma bir daha
sefil olursun mevsimleri sayma

Artık oyun bitti ve öldük...