Ve yine sensizlik!...
Yine yüreğim kanıyor yine yokluğuna ağlıyor umutlarım ..bilir misin ..Sen kalbime doğunca baharı getirdin yüreğime..savrulan beni yerden yere vuran hazan rüzgarım kalmadı ..…gözyaşlarımı içime akıttım sessizce,..sen görmeyesin diye usulca sildim sakladım senden sevdama acımanı istemedim incitmeni .

ben içimde büyütmeliydim sevdamı ..
umut ekmeliydim her yani doğan gün .

.yokluğun elemim olsa da sevmiştim..anlamsızlığın dışında tüm tezatları yıkan bir sevdaydı benim ki ..neyi anlayacaktım ki senin yüreğini sevmiştim ben senin duygularını..tutunacak bir umuttun hayatımda ..seninle hayaller kurmak bile güzeldi..seni beklemek ..seni özlemek kadar..hasret sevilir mi..beklemek sevilir mi bilmem ama ben içinde sen olan her şey seviyordum


.gönül umanımda çağlayaınımdın ..zamanın en acımasız en sevgiye muhtaç anında yüreğimde buldum seni.. koparıp atacak mısın acımadan ..izin verir mi sanıyorsun sevdam...sen sevdiğim!.. sen ümidim ve sen hasretimsin..
ne olur zamansız rüzgarlarla gelen bu yüreği savurma kalbinden.. yaralama .sadece kıyamam de teselli olur bana…


DEVAM EDECEK