Anılarımı Anımsadım

• 13 Mayıs 2009 Çarşamba 14:44:21

Yedi kardeşten oluşan bir ailenin ortanca çocuğuydum.Babam bize bakabilmek için var gücüyle çalışırdı. " Çocuklarıma iyi bir hayat vermeliyim " anlayışı ile bizleri bu yaşımıza kadar getirdi.Karnımız doyuyordu çok şükür ama açlığını hissettiğim birçok şeyin olduğunu seneler sonra fark edebildim...

Müzik dinlemek benim en büyük zevklerimdendi.Piyasaya yeni çıkan kasetleri alma imkanım olmadığından şarkıları radyo proğramlarından takip etmeye çalışır,istek alan şarkıları dört kulak dinler,eğer sevdiğim ve beklediğim bir parça yayınlanacak ise,demode olup tozlu raflara kaldırılmış kasetlerden birini alır ve üzerine kayıt etmeye çalışırdım.Kayıt sırasında radyonun single söylenmesin diye dua ederdim.Bu tür kayıtları tamamlamam epey vaktimi alırdı.(kasedi hazır bir şekilde teypte bekleteceksin,parçayı en başından yakalayacaksın,kaydı bitirirken doğru yerde kapatacaksın vs.vs.)Kasetin iki yüzünü doldururdum ama bu sefer de şarkılar demode almaya başlardı.Yeni parçaları eski parçaların üzerine monte etmeye çalışırdım.Ama pek başarılı olduğum söylenemezdi.

Askere giden gençlerden gelen mektupların içinde bir de kaset yer alırdı.Kasetin başında dokunaklı bir şiir,sonra sevdiklerinin isimlerinin yer aldığı bir anons...Zamanın en popüler parçalarıyla süslenmiş hüzün dolu bir kaset gelirdi asker ocağından.Teybe her takdığımızda gözlerimiz dolardı.Diğer taraftan da bu kaset kayıtlarına imrenirdim.Orada okunan şiiri ezberler, playback yapardım.Askere gidecek birini duyduğumda sevdiğim parçalardan oluşan bir liste hazırlardım.Ama toplumumuzda falancının oğlundan falancının kızına askerden kaset gelmiş dedikodularına sebep vermek de istemezdim.Yine hevesim kursağımda kalır ve kendi imkanlarımla kayıt işlerine devam ederdim.

Radyoda dinleyip de beğendiğimiz yeni şarkıların televizyonda kliplerini yakalarız belki diye sınıf arkadaşlarımızla ekran başında nöbet tutardık.Hangimiz bu şarkıları televizyonda duysa gruptaki tüm arkadaşların ev telefonunu bir kere çaldırır kapatırdı.Biz de kanalları turlayıp parçayı bulur ve dinlerdik.Babam anlamazdı bu haberleşme şeklimizi.Hatta bir gün dayanamayıp " bizim telefona sapık mı dadandı anlayamadım " der köpürürdü.Nerden bilecekti ki arkadaşlarımla kurduğum haberleşme şeklimin bu olduğunu.Ne yaptığımı ne yapmak istediğimi anlatamazdım.Mantıksız bulacağını ve beni bu zevkimden mahrum bırakacağını düşünürdüm.Bazen çaktırmadan beni takip ederdi(ama her defasında anlardım).Hemen masum,çalışkan ve uslu bir kız kimliğine bürünürdüm. " Aferin sana " der başımı okşardı.Böylelikle bir süre üzerimdeki gözlerden kurtulmuş olurdum...

Erol Evgin’in parçalarını ailecek çok severek dinlerdik.Ama babam hiç sevmezdi.Babam işe gittiğinde kaseti sakladığımız yerden çıkarır,sesi sonuna kadar açar bizde eşlik ederek dinlerdik.Babamın eve dönüş saatlerinde sırayla nöbet tutar,sokağın başında görür görmez hepimize haber verilirdi.Kaseti saklar,teybin ses ayarını kısık şekile getirir,kimimiz dersin başına kimimiz mutfağa dağılırdık.Bizim evde olmadığımız bir gün babam bir eşyasını ararken kaseti bulmuş.Eve geldiğimizde hiçbirimize bir şey belli etmemişti.Akşam tüm aile bireyleri toplanınca " alın şu kaseti " deyip bize uzattı.Hepimizin nefesi durmuş ,kıpkırmızı olmuştuk.Sevmediği birinin parçalarını dinleyerek sözünden çıkmıştık.Bu hareketimiz babaya başkaldırış sayılıyordu.Bir süre evdeki sessizlik bozulmamıştı...

Teknoloji ilerledikçe böyle durumlar yaşanmaz oldu.Henüz kaseti dahi çıkmamış kişilerin parçalarını herkes temin edip dinliyordu.Gençlerin " hobilerim " adı atındaki bu davranışları,toplumda çok normal karşılanır hale gelmeye başlamıştı.Şimdi internet aracılığıyla tüm sanatçıların istenilen parçalarına ulaşmak daha kolay hale getirirldi.
Kişiler sevdiklerine kendi sesleriyle seslendirdikleri şiirleri,parçaları kayıt edip yollamaya başladı.Mektupla gelen asker kasetleri çoktan mazide kalmış,yerine Cd’ler devreye girmişti...

( Ne çok özlemişim o yıllarımı )