HAYATIMDIN SEN RAPUNZEL

• 12 Mayıs 2009 Salı 23:05:00

HAYATIMDIN SEN RAPUNZEL

Anlamıştım oysaki hayat ın ne olduğunu. Gözlerine bakmaktı hayat , önce mavi gözlerinde buluşup, inmekti kalbine doğru hayat .

Sarı, uzun saçlarının arasından bakmaktı baharın gelişine…

Düşünmekti seni uzun gecelerce, sabahlara dek. Hayat ; birazcıkta uyusan, rüyanda seni görmekti. En güzelini yine, en mavisini, en sarısını, en beyazını…

Hayat ; kalbinin çarpmasıydı ama her çarptığında, ismini hatırlamasıydı. O iki heceyi tekrarlamasıydı sürekli kalbinin.

Hafızanın seni hatırlamasıydı hayat . Kokunu hatırlamaktı, gülüşünü hatırlamaktı, gözlerini hatırlamaktı hayat .

Rüzgârda saçlarının uçuşarak, beni benden almasıydı. Her şeyi sana bağlamaktı hayat . Her olguyu senle bütünleştirmekti.

Her hayalde başrolü sana vermekti. Geleceği düşünmekti hayat , senli ve benli geleceği. Hayal kurmaktı, istemekti, umut etmekti seni. Gelmeyeceğini bilmekti ama umudunu kaybetmemek, kaybedememekti hayat .

En derininde yaşamaktı aşkı iliklerine kadar. Her gördüğünde ayaklarının titremesiydi, ellerinin buz kesmesiydi, kekelemekti hayat senle konuştuğumda. Senin konun açıldığında, yüzümün kızarmasıydı hayat .

Okul üniformasını en çok sana yakıştırmaktı, siyahı, kırmızıyı ve tabi ki maviyle, sarıyı sana yakıştırmaktı. Müthiş bir birleşim olduğunu düşünmekti hayat , bir mucizeyi kavramaya çalışmaktı. Sarının, mavinin, beyazın, müthiş bir güzellikte bir araya geldiğini kavramak ve Yaratıcıya sadece o güzelliği görmesine fırsat verdiği için bile binlerce kez şükretmekti.

En kötü anında seni düşünmekti hayat . Olsun hayat ta güzelliklerde var demekti, en güzelini düşünmekti. En mutlu anda yine seni düşünmekti, sana bağlamaktı mutlulukları. O olmasaydı bu kadar mutlu olamazdım demekti hayat .

Hayat ; papatya demekti, her papatya da seni görmek, her sende papatya görmek. Baharın kokusunu içine çekmekti, o kokuların içinde sadece iki kokuyu ayırmaktı, sen ve papatyalar. Ama sen gelince papatyalar giderlerdi, çünkü sen onlardan da güzeldin.

Hayat seni koridorda yürürken izlemekti. Yavaş yavaş yürümekti arkandan, kalp çarpıntısıyla, aşkla beraber yürümekti. Avucuna almaktı, yüreğini, aşkını, hayallerini, umutlarını seni takip etmekti merdivenlerde. Hayat buydu işte, benim için.

Şimdi ise sen yoksun, ben yine yürüyorum ama sende avucumdasın artık, karşımda değil. Sen de kalbimdesin artık, gözlerimin önünde değil…

Hayat ım yoksun...

Elveda Rapunzel…