BEN...

• 8 Mayıs 2009 Cuma 16:58:53

Hergün biraz daha yakınımda hissediyorum ölüm seni...sanki hiç durmadan , bıkmadan beni takip ediyor;arkamdan koşuyor , beni yakalamaya çalışıyormuşsun gibi hissediyorum kendimi.Nefes almak zor geliyor bana ,canımı acıtıyor.Sanki beni ölmem için zorluyor.Kendimi senin kollarına bırakmak geliyor içimden ama olmaz bilirim. Çünkü o zaman bir daha dönemem. Hayata, sevdiklerime ... Ama bazen onları bile unutmak geliyor içimden... Sadece uyumak , rüya görmek istiyorum.Ferahlamak...Bu hayattan soğumak kurtulmak.
Ama burakmıyor beni , hep peşimde... Her gün uyandırıyor beni... Hiç durmadan ,bıkmadan , usanmadan tutuyor beni. Hiç bırakmadan tutuyor yakamdan.Ne zaman kurtulmak istesem silkeleyip uyandırıyor beni. Nefes aldırıyor bana... İstemesem bile hiç izin vermiyor uykuya dalmama , karanlığa gömülmeme... Bende onun inadına gidiyorum karanlığın üzerine üzerine... Belki bırakır diyorum ... Belki bir gün umudu keser benden ... Ama olmayacak birşey boşuna umutlanıyorum.
Hem ben artık kendimi şarkılarda bulmayı öğrendim. Bağırmayı , haykırmayı , isyan etmeyi ezberledim. Boyun eğmemeyi ,emretmeyi öğrendim.Artık bende büyüdüm , bende güçlendim ...
Hayat beni bırakmamak için ne kadar dirensede ben onu çokdan bıraktım... Ama ondan daha kurtulamadım.Nefes aldığım sürece yakama yapışmış bir hayat , arkama takılmış bir ölüm var yanımda beni takip eden.
Kurtulmak çok zor ama isyan etmek onu geriye itmek kolaydır hayatı.Ölüm ayrılmasa bile peşimden ben onu atlatmayı başardım her seferinde ,kurtuldum onun oyunlarından,sihirli tuzaklarından.Artık bende bende büyüdüm.
Durmadan devam eden bu koşuşmacadan bazen herkezi durdurmak,yok etmek gelsede içimden olmaz asla yapamam bunu onlara çünkü onlar benim kölem,beni tamamlayan yarım onlarla olan kavgam mücadelem sürükler beni hayata bu yaşama.
Ben ölümden ne kadar kaçsamda , hayata ne kadar isyan etsemde ,haykırıp yakamdan düşürmeye , nefesimi tutup sonsuza kadar uyumaya çalışsamda biliyorum ki... Ben aslında onu hiç bırakmak istemiyorum.Ölümden kaçarak hayata sarılıyor... Her sabah minnetle uyanıyorum hayata.Çünkü biliyorum ki ben yaşamyı gerçekden seviyorum .Çünkü biliyorum ki ben gerçek hayatın nasıl dolu dolu yaşanacağını bilen birkaç kişiden sadece tek bir kişiyim...