==█==BÖYLESi BiR ASK iCiN ACI CEKMEYE DEGER==█== --- 12 --

• 7 Mayıs 2009 Perşembe 01:09:15

---Suat, Alperi havaalaninda karsilar ve onu dogruca kaldigi eve getirir...Ikiside ayni evi birdaha
tekrar paylasmanin sevinci icinde sabahin ilk isiklarina kadar, ictikleri cayin ve sigaranin
sayisini bilmeden sohbet ederler...Alper Türkiyeden ayrildiktan sonraki yasaminda basina neler
geldigini, simdi oralarda neler yaptigini nasil bir iste calistigini tek, tek anlatarak can Arkadasi
Suat ile paylasti...Suat; Alperin hayatindaki tek samimi ve yegane arkadasiydi...O en firtinali
dönemde bile Can arkadasi onu halde yanliz birakmamis gücü nisbetinde gerek sözlü, gerekse fiili ona
yardimci olmaya calismisti...Bir dogu Delikanlisinin sahip oldugu, saf, temiz , fedakar duygularinin
hepsine sahipti...Ona arkadasini, dostunu ortada yanliz birakilmamasi ögretilmisti...Suat; Bunu
Alpere gösterdigi yüksek duyarlilikla zaten ispatlamisti...Alper; böyle bir arkadasa sahip olmanin
sevincini her zaman yasamis ve arkadasini hep takdir etmisti...onlarinki arkadasliktan öte
kardeslikti...

---Bizimkiler sohbetin koyulasmasi ile sabahin ilk isiklarina birlikte merhaba derken, gözleri ise
uykusuzluktan kizarmis yavas, yavas kapanmaya baslamisti...Ikiside iclerindeki tarifsiz sevincin
esliginde, yerde kurduklari yataklarina uzanip uyumaya baslamislardi...Suat o gece Arkadasinin o cok
sevdigi Derya yi ona sormamisti..."Belkide unutmustur ona Deryayi hatirlatip tekrar yarasini
desmeyeyim" diye düsündü...

---Ama Alper, Suat in düsündügünün aksine Birak Deryayi, sevdigi kizin o kendi yanagina kondurdugu
tatli öpücügü dahil sevdigi ile yasadigi en ufak ayrinti ile beraber hic birseyi
unutmamisti...Uzanip derin bir uykuya dalan Alper rüyasinda Derya yi görür...Rüyasinda kendini
büyük, derin ve karanlik bir cukura düsmüs olarak görür...Birilerinin gelip kendisini düstügü yerden
yardim edip kurtarip cikarmasi icin bagirir, cagirir yardim ister...lakin hic kimse yoktur
ortada...Icini bir hüzün ve umudsuzluk sarar...tirmanmak ister tirmanamaz...kan ter icine kalir
adeta...Cöker oldugu yere ve eger basini "buraya kadar" der... Tam böyle ümidsize düsüncelere
kapilmisken, yukardan bir isigin belirdigini görür...hemen heyecanla dogrulur yerinden ve gözlerini
isigin geldigi yöne cevirir...isik kendisine yavas, yavas yaklasmaktadir...isik yaklastikca
cevresini dahada aydinlatmaya baslar...Rüya bu iste sinir tanimiyor...Kendisine yaklasan isigin ne
oldugunu gözlerini ogusturarak durumu anlamaya ve ögrenmeye calisan Alper, sanki Deryayi görmüs gibi
olur gözlerine inanamaz...kendisine yaklasan cismin görüntüsü biraz daha netlesince gözlerine
inanamaz adeta cildiracak gibi olur...

---Karsisinda ucan bir hali ve bu halinin üzerinde beyaz gelinligi ile etrafina verdigi aydinlik ve
cevresine nur sacan yüzü ile Derya duruyordu...Bir süre öylece hareket edemeden yere sanki
civilenmis ve büyülenmis sekilde durup Beyaz gelinligi ile karsisinda duran derya ya baka
kalir...Sessizligi Derya bozar...

Derya:

---Ben geldim! sen gelmedin ama ben gideyim dedim...seni o kadar cok bekledim, o kdar cok yolunu
bekleyip gözyasi döktümki anlatamam...Deryanin bu sözleri öylece dalmis gitmis olan Alperi irkiltmis
ve kekeleyerek,

Alper:

---Evet gelemedim! senden kactikca seni daha cabuk unutabilecegimi düsündüm...ama simdi burdasin
seni bir daha kaybetmeyi göze alamam...Deyip Deryanin üzerinde gelinligi ile tüm güzelligi ile
oldugu haliya yapisir binmek ve deryanin yanina gelmek ister...Ama Derya, Alperin hicte tahmin
edemeyecegi vede beklemedigi bir eylemde bulunur...Alperin haliya yapisan ellerini ayaklari ile iter
ve,

Derya:

---Sen beni tek basima birakip gittin! halbuki ben bu gelinligi senin icin giymek istemistim...Sen
beni, benim seni sevdigim kadar sevmemissin meger...artik yerin yok yanimda...der ve geldigi gibi
gider, uzaklasir...artik o az önceki aydinliktan eser yok ortalik yine kapkaranlik olmustur...ve
Alperde icinde oldugu ve bir türlü cikamadigi cukurdadir...Alperin tüm yalvarma ve gözyaslari fayda
vermemistir...Derya sanki incinmistir...

Suat:

---Alper!!! Alper !!! kalksana...ne oldu sana böyle kan ter icinde kalmissin, üstelik cokta
sayikliyordun, hayirdir insallah...hadi kalk! bak yiyecek birseyler hazirladim gel beraber
atistirakta acligimiz dinsin...

---Alper, suatin kendisini uyandirmasi ile o rüyasindaki soktan kurtulmustu...eline, yüzüne bir su
döktükten sonra gördügü rüyasini Aynen oldugu gibi Suat a anlatir...suat cayini yudumlarken ,

Suat:

---Valla sana o yüzden Deryayi sormaktan cekinmistim...unutmussundur diye...ama meger hala
unutmamissin...

Alper:

---Hayir onu hic bir zaman unutmadim...daha dogrusu unutamadim...onu unutmamam icin yeterli sebebim
var zaten...icime bir kor düstü Suat onu dünya gözü ile bir kez daha görmeliyim...Nasildir, neler
yapar, mutlumudur, cocuklari olmusmudur, beni unutmusmudur?? artik bu sorulari kendime sormaktan
biktim gidip uzaktanda olsa bir kere olsun onu görüp kafami adeta yiyen beynimi kemiren bu sorularin
cevaplarini yerinde görüp ögrenmek istiyorum...benimde dayanma gücüm buraya kadar...herkesin bir
kirilma noktasi vardir hep...benimde kirilma noktam bu iste...Suat Alpperin Deryasinin nisanli
oldugu habibenin kiz kardesi olugundan habersiz,

Suat:

---Tamam Arkadasim memlekete gider onu bizzat görür, icindeki bu kuskularada son verirsin
artik...hade cabuk ol habibe yi aradim ona en sevdigim can dostum canim kardesimi yani seni
tanistiracagimi söyledim...sen yokken senin hakkinda cok sey anlattim ona...herseyi yani ask
hikayenide anlattim...merak etti seni kismet olursa bir gün illa görmek isterim kardesimizi
dedi...kismet bugüneymis...

Alper:

---Sagolun canlarim! insallah cok mutlu olursunuz...Allah gönlünüze göre versin...

---Öte yandan Habibe de Suat ve Alperle bulusacaklari yere gitmek icin Hayriye anadan izin aldiktan
sonra Derya ile beraber evden cikmislardi...yolda yürürken Habibe Derya ya biraz takilir...

Habibe:

---Derya bak ne diyecem...Suat in o cok sevdigi arkadasini diyorum, suat onu o kadar cok sevip
övdügüne göre delikanli bir cocuk olsa gerek...bakarsin belki ne bilim...Derya habibe ye söyle ufak
tatli bir dirsek atar...

Derya:

---Sakin aklinizdan bile gecirmeyin...

Habibe:

---Tamam kiz birsey demedim...kizma!

---Nihayet bulusma noktasina gelinmisti...Habibe az ilerde Suati yaninda Daha önce hic görmedigi
Alperle beraber görür ve onlarin oturdugu masaya dogru Arkasinda Derya ile yürür...Masaya
yaklastiklarinda onlarin geldigini ve sirtinin dönük olmasi nedeniyle farkedemeyn Alper, Suatin
yerinden dogrulup "Geldinizmi! buyrun hosgeldiniz" sesi ile irkilmis arkasina dönüp gelenlerin kim
oldugunda baktiginda gördügü manzara karsisinda oldugu yerde donup kalir...Derya da ondan farkli
degildir...ikiside Suati ve habibeyi unutmus cevrede sanki hi kimse yokmus gibi adeta zaman durmus
gibi gözleri sefkat, saskinlik, sevgi. hasret ,özlem , ve gizli bir sevinc ile karmakarisik
duygularla birbirine zincirlenip kalir...

---Kaderin, Derya ve Alperi hic tahmin edemeyecekleri bir zaman ve ortamda Tekrar bulusturup karsi
karsiya getirmesi ikisinide sasirtmis bir o kadarda tarifi imkansiz gizli bir sevince
bogmustu...

---Alper suatin "Hosgeldiniz" sözü ile merakla dönüp arkasina baktiginda o ugrunda canini
verebilecegi, onu unutabilmek icin hep kactigi, cok sevdigi yollarina hali olacak kadar cok sevdigi
biricik ilk ve son Aski olan Deryayi, karsisinda hic beklemedigi bir anda görünce epey sasirmis ve
bir süre karsilikli bakislar birbirine kilitlenmisti...O bir kac saniyelik kisa bakismalar, yillarin
izlerini ve yasamisliklari birbirine o kadar güzel anlatiyorduki ikiside adeta o eski günleri yasar
gibiydi...

---Alper, o "erkekler aglamaz " sözünü bir kenara birakip, her ne kadar kendini zorlasada
dayanamaz ve o gözlerinde yillarca birikmis ve hep icine akittigi gözyaslari yanagini islatmaya
baslamisti bile...Deryaninda ondan geri kalan tarafi yoktu...Ona gidip s1ki, s1ki sarilmayi o kadar
cok istediki utandi, cekindi...

---GÖZLERDEN DÖKÜLEN O YASLAR, ERTELENMIS BIR ASKIN SESSiZ VE ACI DOLU SÖZLERI OLMUSTU...

(Devami var)