Günden güne ağaran saçlarına,yüzünde beliren çizgilere baktıkça bir hüzün sarar içimi.Onun yaşlanmakta olduğunu düşünürüm.
Bir sonbahar çiçeğidir artık o,bağrında ilkbahar çiçeğini barındıran…O bahar çiçeğini, gönlünden taşıdığı suyla sulayan…
Düşünürüm…Düşündükçe annemi daha fazla sevdiğimi anlarım her defasında.Yılın annesi değil,yılların annesidir o.Kısacık ömrüne dünyanın yükünü sığdıran;fedakâr,dertlerimle dertlenen,gözlerimde yaş gördüğünde benimle ağlayan bir annedir.Sırdaşım,arkadaşım,canımdır.
Küçücük dünyama geniş pencereler açan,korktuğum gecelerde sabırla kucaklayan,ilk öpüşü,ilk gülüşü bana tattıran dünyanın en iyisidir benim annem.
Kaşık tutamazken ellerim karnımı doyuran,tehlikelerden habersizken beni koruyan,en sıkıntılı anında bile beni sevgiyle kucaklayan dünyanın en tatlısıdır benim annem
Dünyayı bağışlamak mümkün olsaydı eğer,onun hakkını ödemek için yetmezdi.
O benim annem…Benim annem olduğu için de yılın annesi.

ÜLKÜ DUYSAK