suretini aklıma çaktığımdan beri, rezil rüsva uykularım...
süreğen şeylerden midir nedir hala tökezliyorum hayatta... hayatımdaki herkeze çelme takarak üstelik... el verdiklerim ellerimi kırdılar bileklerimden, sıkı sıkı kavrayamıyorum hayatı... zehrimi içime akıtmakan çürüttüm bedenimi, ruhumu...
ve peşpeşe sıraladığım hiç bir cümlem anlaşılabilir değil artık...

gözlerimdeki sana git(me) demeden önce boynundaki veballeri üzerine almak istiyor yüreğim... korkuyorum...

sana ağlıyorum, ağlayamadığını düşündüğüm her gece... hatrına dökülen o yaşlar o kadar yakıyor ki gözlerimi, o sessizliğe inan ki dayanamıyorum... ürkek ama aslında cesur bir kalbin bana özel penceresinden hayat bana bakıyor bense hayata...

bazense kızamadığım, kıyamadığım için kızıyorum kendime... kimi gecelerde ise şeytan dürtüyor ’ağlama gitsin’ diye...ama dökemediğim her yaş düşman bana... gözlerimden
akmayan her damlada boğuluyorum... işte bu yüzden...
GİT(ME) GÖZLERİMDEN...