Yalnızlık; ırkıma verilmiş en büyük armağandı ve kanımıza hayat veren panzehir işte bu iksirde gizliydi. Bağımsızlık bedenimize ruh diye üfürülmüştü. Bundan aldığımız güçle buzların erittiği vadileri yurt yaptık kendimize...

Rüzgârların hızına yetişemediği atlarımızın sütünden kımız yapardık. Dağlar yüceliğimizi kıskanırdı Allah yoluna adayınca ömrümüzü... Kaleler bir bir düşerdi toplarımızdan, kılıçlarımızdan. Çünkü biz kılıçlarımızı ‘’Bismillah’’
Diyerek keskin yapar, cilalardık.

Kırmızıya boyansa da genç yaşta kefenimiz. Toprağa uzansa da balalarımız,
Yiğitlerimiz... Ölüm en sadık dostumuzdu bizim. Çünkü bizi Hakka götüren bir köprüydü.

Belki bizi tanımadınız, adımız pek fazla tarih yazıtlarında yazmaz bizim. Yeraltında bulunmaz izimiz. Destanlarımız, efsanelerimiz anlatır bizi aslını bilmeyen milletlere... Yine tanımadık derseniz, o zaman söyleyeyim. Bize kısaca TÜRK DERLER.

TÜRK DERLER!

Mazlumun kılıcı olmuşum,
Zalimi ininde boğmuşum,
Bağımsızlık için yoğrulmuşum
Bana Asya’da Bozkurt,Avrupa’da Türk derler!..

Ben Anadolu’yu Orta Asya yaptım
Esareti, zilleti darağacında astım
Rabbim bir dedim, yalnız Allah’a taptım.
Bana Asya’da Bozkurt,Avrupa’da Türk derler!..

Niğbolu ‘da yıldırım gibi gürlemişim
Malazgirt’te aslan gibi kükremişim
Allah için dünyaya hükmetmişim
Bana Asya’da Bozkurt,Avrupa’da Türk derler!..

17.01.05.
Hüseyin Özbay

3 Mayıs Türkçülük Bayramı Kutlu OLsun...