dönüp durmaktayım bu yüzden...
"benim tekkem âlem, medresem dünya benim
değilim sırtı abalı sûfîlerden.." Hz. Mevlânâ
Tüm âlemin, tüm zerrelerin döndüğü gibi dönüp durmaktayım bu yüzden...Rüzgarın kuru yaprağı döndüre döndüre alıp savurduğu gibi savruluyorum. bazen semâya kadar yükselip sonra toprağa düşüyor, parçalanıyorum.şair şöyle mi demeliydi: herşey döner; su, tarih, insan ve fikir...dönen dünya dolaşıp yine aynı yere geliyor. ama bir gün doğuruyor dönüşünden, olgunlaşıyor. dönerken hem karanlığı hem aydınlığı yaşıyor. biraz daralıyor biraz ferahlıyor.
şu anda mehtap var gökyüzünde ve bulutlar büyük bir hızla seyr halindeler. onlar da dönüyorlar...dönmek yaratılmışların kaderi belki de. gönlümüz de dönüp duruyor işte. bazen kedere dönüyor yüzü bazen sevince. bazen şükürle dolup taşıyor, bazen isyan bayraklarını açıyor. bazen urûç ediyor ruhumuz bir bakmışsın nüzulde.. ne yöne dönersek dönelim dönüş yine O’na sonuçta...
Mekke’de taştan bir yapının etrafında dönüp durmamız da belki buna işaret: "dönün ey kullarım ama bana dönün! "innâ ileyhi râciûn (muhakkak dönüş O’nadır)
dönüp durmaktayım bu yüzden... Yazısına Yorum Yap
"dönüp durmaktayım bu yüzden..." başlıklı yazı ile ilgili düşüncelerinizi ve eleştirilerinizi diğer okuyucular ile paylaşın.