Konfetiler patlamalı bugünden sonra… Kendimi yenip sensizliğin ilk gününü tarihe yazdım! Sonuçta kaçtım kendimden, sana ait olan benliğimden... Bunu yapmak zorundayım artık biliyorum,bunu gerçekten gerçekliğiyle yaşamak zorundayım… gönül limanına gelmek,yer edinip temelli yerleşmek için uğraşamam!Bitti bu aşk,bitmek üzere merak etme…Ben bu aralar zor da olsa hep bunu yapacağım,senin için zor olan tek şey;bizim bir araya gelmemiz,biz olabilmek…Bana zor gelende sensiz yaşayabilmek…Ama bak ben zoru başarıyorum sevdiğim…Sensizliğin ilk gününe imzamı attım,zaten sesin yoktu kulaklarımda,gözlerin yoktu gözlerimde ve bu sessizlik unutulabilmem için sadece…Ne yalan söyleyeyim canım çok acıdı seni tek başıma severken,içinde kendimi göremeyince canım çok acıdı!Lâkin bu sorun değildi ben seni yıllar yılı yaşatırdım içimde,sende ben olmasam bile.Lâkin gördüm ki;seni çok sıkmaya başladım,boğuldun bu aşkla!Lâkin benim ölmem gerekirse bu uğurda;sen yaşa sadece…Kızdığım tek şey;bu aşkı hafife alman oldu!Oysaki ben seni senden kaçıp,hayatını sana bırakacak,mutlu olmanı sağlayacak kadar çok seviyorum…Bu sessizlikte onun için zaten…Affet beni,ne olur affet…Senin dostâne duygularını hak etmek için uzağım senden,hak ettiğim anda geleceğim hayatına,ama ne olursun beni affet…Ben sadece sevdim!Senin hiç inanmadığın anlarda bile…Şu son saatler ölüm saatleri gibi geldi inan…Senden ayrı olmak ölüm gibi lâkin bunu dostane bakışların için yapıyorum,onları bir kez daha hak edebilmek için!Yarında böyle olacak,öbür günde,öbür gün,bir sonraki gün,bundan sonraki her gün böyle geçecek!Ta ki seni hak edinceye kadar…Canımın acısı hafifleyecek,zaman ilerleyecek,yaşlarım kuruyup ömrüm firar edecek işte o zaman koşacağım yeniden…Bunu senin için yapıyorum,dediğini yapıyorum artık!Seni senden istemekten vazgeçtim,gitmeyi seçtim,yalnızlığımla günlerimi geçiriyorum…Konfetiler patlamalı bugünden sonra,nasıl yaptım bunu nasıl…Sensiz nasıl geçti zaman…Alev topu gibi yaktı canımı!Lâkin sen bu saatten sonra hiçbir şeyi bilmemelisin,duygularımı öldürüyorum sen yaşa diye…Ben hep “sen!”dedim,senden istediğim tek şey;bende kendini görüp,içinde birazda olsa beni yaşatmandı,benden çok,benden fazla beni sevemezdin zaten,benim aşkım her şeye bedeldi,lâkin ufacıkta olsa yeterdi…Olmadı,alın yazısı bu olsa gerek…Lâkin kızmıyorum sana,kendime kızıyorum,kendime kızdığım için belki de kendimi cezalandırıyorum,senin bir zamanlar kendini cezalandırdığın gibi!Sen mutlu olacaksın,bugün,yarın,yarından sonraki yarınlarda mutlu olacaksın…

Bende senin istediğin gibi olup,seni unutmuş olarak karşına çıkacağım…Çok sevilirken insan unutulmak ister mi ki?Yoksa çok sevmekten korktuğu için mi çok sevilmek istemez insan?Neyse bu sorular alıp başını gitmeden,bu gecede perdeleri çekeyim sevdiğim…İyi uykular…Hâyâlim sen fark etmeden öpücüğünü konduracak o güzel yanaklarına,belki de fark etmenden korkacak,kaçacak o da benim gibi…Dediğini yapıp,seni benden alacağım,yine sana göndereceğim merak etme…

Dilara AKSOY