BABAM...
senin doğum günün bugün... nasıl içim yandı bir bilsen... yangıyla uyanmak ne kötüymüş uykularından... hasret çekmeyi ilk sen öğrettin sonra da sevdiğim... dönülmez yollara ilk sen gittin senden sonra en sevdiğim... istanbul denilen o köhne şehir bomboş şimdi...
geçmeyecek bir yara var kalbimin tam tepesinde... kaldıramıyor bu acıyı küçücük yüreğim... hangimiz mutlu olduk yaşadıklarımızdan dersin... hiç birimiz mi...
orası muamma...
bu ay bu günler ne kadar özel benim için sen bilirsin...
anlatmıştım ya sana... tırnak izlerim var toprağının bir köşesinde hala...
ne garip değilmi şimdi bu seslenişim... karşındayken doğru düzgün konuşamayan ben şimdi destanlar yazacak hale geldim ardından....

mutluyum bundan... hiç değilse dökebiliyorum içimi...
şimdi beni nereden izliyorsun bilmiyorum ama özlediğimi görüyorsundur umarım... hayırlı bir günde bence ve herkesce hayırla anılman dileğiyle...