-resmen gidip ekmek arası domates peynir hazırladım kendime ya (:
ama müthiş iyi geldi (:

-(: canım çekti


Yapabildiğim en iyi şey bu.
Mutsuz olduğum tüm günlerden sonra sığınabildiğin en korunaklı liman ’bu’.
Yalnızken ve bunun şiddetle farkındayken içime en rahat aldığım şey ’bu’...
Birine bir hediye vermek istersem kendimi ifade edebileceğim en iyi şey de bu olacaktı.
Ben de yaptım.
Saatlerce Deep Purple dinledikten sonra arascana söz verdiğim yazıyı hazırlamaya kalktım.
Sarı bir pazar sabahından söze girmek istedim önce. Güzel kelimeler bulamadım. Bulduklarımdan anlamlı bir bütün oluşturamadım. Sözümde duramayacağımı düşünerek stres oldum ve bunaldım.
Bir İstanbul sabahının rengi bir insaan psikolojisini ancak bu kadar etkileyebilir. Ne sıkılgan saatler geçiriyorum sabahtan beri. Oysa ne hoş bir cuma geçirmiştik güneşli günlerin son saatlerinde.
Bizim fakültede sınav dönemleri çok keyifli geçer. Sınava giren öğrenciler sınava girmeden önce ikiye ayrılır:
-Sınava çalışanlar
-Sınava çalışmayanlar
Sınavdan sonra sınıflandırmada bir artış olur:
-Sınava çalıştım diyip sınavı kötü geçenler
-Sınava çalıştım diyip sınavı iyi geçenler
-Sınava çalışmadım diyip sınavı kötü geçenler
-Sınava çalışmadım diyip sınavı iyi geçenler
Tüm bu sınıflarda yer alan herkese her zaman saygı duydum, onları anlayışla karşıladım, yeri geldi sınavdan sonra Kadir Abi’ye gidip birer çay içtik; bazen yemekhaneye gidip listeye bakıp döndük vesair.
Ama sınav sonuçları okunduktan sonra bir anda öyle bir grup peydah olur ki, o gruba dahlil olan herkesi çatı kattan aşağı sarkıtmak istersin.
Sınava çalışmayıp sınavı kötü geçenlerden 95 alan bir örneklemdir bu.
Sınava çalışmayıp sınavı kötü geçen bir öğrenci olduğum için açıksözlülüğümle hep gururlandım. Ama bir gün bir baktım, gurur transkriptimdeki Flere hiç etki etmedi.

Yazık ki bunları yaşarken hiç yalnız olmadım. Arascan vardır bizim, fakültenin Kadir Abi’si neyse arascan da bizim için öyledir. Tanımadığı tek bir insan yoktur fakültede. Herkesle konuşabileceği bir konusu vardır. Senin yolda görüp suratını anımsamayacağın insanlar hakkında bir düzine şey biliyordur; ve bunları senle hiç bıkmadan paylaşır. Bazen bir şarı mırıldanırsın; etrafındakiler melodisini bilmez; arascan gelir şarkının magazinalitesini anlatır. Bilmediğin bir mekan vardır; ilk onla gidersin. Alışverişe gidecek olursun, senden önce hazır olur. Üstelik zevklidir de, fikirlerini hep tasvip edersin. Bazen laf arasında bir ik şey gevelersin, yıllar sonra bunları sana tek tek hatırlatır; böyle de hafızası kuvvetli bir insandır.
-Neden bana çiçek almıyorsun, kaprisini yapabileceğin yegane insanlardandır; ve sayemizde nergis müptelası olmuştur. Bazen Fenerbahçe’den Kalamış’a yürürsün, bazen Caddebostan’dan Cadde’ye; yolda gördüğü her çiçekçiden nergis almak ister; mani olamazsın. Espressoyu üç şekerle içer. En sevdiği hamburger Whopper’dır. Şu sıralar rejim yaptığından ancak bizim zorumuzla fast-food yer. Bazen napoliten çilek yemek istersin, bir önceki gece yedi şişe bira içtiği için güzelim çilekleri geri teper. Bunun referans noktasını anlamazsın ama mani olamazsın işte, teper. Pek çok alanda başarılı olmasına rağmen tavlada bir türlü yüzü gülemeyen bir arkadaşımızdır. Fakat yenilen pehlivan güreşe doymaz misali sürekli tavlayı koltuğun altına almaktan da yorulmaz.
Bazen olur da günlerce sistem sınavına çalışır; ona rağmen sınavı kötü geçer. Kendine bile itiraf edemediği bir endüstri hayranlığı vardır; ve biz onun bu psikozunun farkında olduğumuz için hiç üstüne gitmeyiz; ona hep bilgisayarın güzelliklerinden bahsederiz.
Onu en çok görmek istediğimiz hali staj başvurularına gitmeden hemen önceki Yalın halidir. İsmin -de hali, -den hali gibi bir durum kesinlikle söz konusu değil burada, yeri gelmişken belirteyim.
Gecenin bir yarısı canın ekmek arası peynir-domates çektiğinde buna saygı duyabileceğini bilirsin.. Bütün umutsuzluklarını, keyifsizliklerini ve susmuşluklarını da..
Tüm bunlar için sıradaki parça arascana gelsin:

Issız yerlerde
evde kimse yokken
bir dosta güvenmek çok güzel bir şey
oooo
...