KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
U-NU-TA-CA-ĞIM...
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
Gecenin derin sessizliğinde yazıyorum şimdi bu satırları sana.
Kalemimden dökülen harf tanecikleri tıpkı, karlı bir havada, yüreğinden vurulmuş bir serçenin, her zıplayışında, karın beyaz yüzeyine bırkatığı kan damlacıklarını andırıyor sanki.
Öylesine bir duyguyla yazıyorum işte.
Düşünüyorum, kalemim yazıyor...
Sonra kalemim yazıyor, ben düşünüyorum ...
Med -cezir gibi, duygu dalgaları beni bir alıyor, bir bırakıyor...
Evet, itiraf ediyorum ki kaçıyorum senden. Kalemim de artık eskisi gibi yazmak istemiyor sanki. O da isteksiz isteksiz döküyor harf tanelerini...
Ama bazen de sanki bana; " Yazacaksan adam gibi yaz..." dediğini duyar gibi oluyorum.
Gülme! " Kalem nasıl konuşur? " diye düşündüğünü duyar gibi oluyorum şimdi. Ve belki de kıs kıs gülüyorsun içinden...
Haklısın belki de...
Biliyorum...
Peki, Lafontaine, kaplumbağa ile tavşanı konuşturduğunda nerdeydin ama?
Horozu bas bas bağırttığında?
Şimdi," Bu adam deli mi ne?" diyorsundur içinden...
Neyse, geçelim bunları...
Aşkımıza gelelim.
Sahi, nerde kalmıştık sevgilim?
Kaç gecedir seni düşünüyorum. Seni düşünmekten uykularım delik deşik.
Uykular haram oldu sen gideli...
Bazen, deli olduğumu düşünüyorum inan.
Çünkü, deli olmasam seni sevmezdim.Sana bağlanmazdım...
Belki de, deliyimdir.
Çünkü, habire kendimle konuşuyorum...
Seni unutmam lazım. Seni silmem lazım hayatımdan...
Ama nasıl...?
İnan, seni unutmak için her yolu deniyorum.Ama her yolu...
Ama nafile...
Olmuyor...
Mesela, bana verdiğin o resimlerin hepsini teker teker tutuşturdum.
Olmadı...
Duvarlarıma kazıdığım ismini, boyacı tutup sildirdim.
Olmadı...
Doğum günümde, bana aldığın o kırmızı gömleği sobaya attım.
Olmadı...
Olmuyor...
Seni unutamadım gitti...
Seni unutmak kolay değilmiş anlaşılan.
Ama yine de seni unutacağım. Ne yapıp edip, unutacağım...
Tıpkı, Bakkal remzi’ye olan borcumu her seferinde nasıl unutuyorsam, tıpkı, her gece yediğim yemeği nasıl unutuyorsam, seni de öyle unutacağım işte...
Unutkanım biraz, bilirsin.
Seni de unutacağım, sevgili...
U-NU-TA-CA-ĞIM...
Sahi, ismin neydi sevgilim?
YORUMLAR
YİNE YÜREĞİNİZDEN KALEMİNİZE DÜŞEN GÜZEL Bİ YAZI OKUDUM NE DEYİM Kİ YİNE DÖKTÜRMÜŞSÜNÜZ YÜREĞİNİZ HEP KALEMİNİZE SADIK KALSIN İYİKİ VARSINIZ
insan sevdiği için bazen kendini bile unutuyo..yüreğinize sağlık...
Yazmakta bir hatırlama değil mi? Ne çok kandırıyoruz kendimizi unuttum yalanını söylerken. Üstelik bunu kendimize söylüyoruz.. Bu yazı ucu yanık mektuplara ne kadar yakışır bilemezsin. Finali kaldırıp atarsak tabi... Tebrikler efendim... Aşk kaleminize yakışıyor..
Güzel ama tekrarlar yine baş kaldırmış Zekice kaleme takıntın olmuş...
Tebrikler...
o kadar zor bir işe kalkışmışsın ki......
zordur unutmak yorar insanı...
tebrikler zekice:)
unutacağım.
keşke her şey dilinden çıktığı anda gerçekleşiverse.
ama olmuyor.
zaman...unutmak için, başarmak için, aşık olmak için, nefret etmek için, affetmek için...her şey için zaman önde koşuyor.
-------------
güzel bir yazı okudum yine kaleminden.
tebrikler zeki.
sevgimle.
--dostsesi--
