Lunapark Kapandı Ve Yolculuk

• 29 Nisan 2009 Çarşamba 00:40:35

" Aaaa.... senin gözlerin renkliymiş ! "

Kadın işte oradadır ve adama ilk bunları söyler.

Adamın hayatını allak bullak edecek hikáye de böyle başlar işte...

Hikáyenin en sonunda kadın adama bir kitap gönderir, kitabın en arkasına şunları yazmıştır.

" Kitap bitti, bizde bittik. Anlatmak isteyipte anlatamadığım bir çok seyi bu kitapta buldum ve hepsinin altını çizdim. Fazla söze gerek yok sevgilim, iyi okumalar ! "

.....(n)

Adam bu gece bunları yazarken, bir şarkı dinliyor.

Şarkıdan;

" Sen bir kuştun / Çok uçmuş, yorulmuştun / Bense kıştım, herseyden bıkmıştım "

Kitaptan;

" Salonun sıcağını, yatak odalarının buz kesen soğuğunu bilenlerdendim..."

" Bir yere dönmek istiyorsan, ayrılırken arkana bak "

" Gelgelelim, söyleyebilmek her zaman yetmiyor, bildiğiniz gibi. Söyleyebilmek de yetmiyor, düşünmek de. İnsan gerçeği buldum sanıyor ama bir gün geliyor, tüm inşa edilenler aniden yıkılıveriyor, ya da en azından derin bir sarsıntıya uğruyor. Hayat hiç kimseye sonsuz, sınırsız bir güvence vermiyor çünkü. O akşamki duygum bana hem bu soruları sordurtan, hem de bu güvensizlik alanını bir kez daha hatırlatan bir duyguydu. "

Şarkıdan;

" Sen güneştin / Ben biraz sonbahar / Bak, haber vermeden gidiyor yolcular "

Kitaptan;

" Gerçek hayat bilgisinin ederi, gerçek bir bedeldir..."

" Hiçbir ilişki sadece tek başına bitirilmez; her ilişki, iki tarafın da yaptıkları ya da yapamadıkları yüzünden yavaş yavaş tüketilir, yıkılır, biliyorum. Her ayrılık en azından iki insan tarafından inşa edilir..."

" Kitapların dünyasını paylaşabileceğim bir sevgilinin hayalini yıllarca kurmuştum oysa. Hatta bu hayal, hani neredeyse kütüphanemle yavaş yavaş büyümüş, içimde yürümüştü. Kütüphanemi sabırla inşa etmiştim."

" O yaralı çocuklar, sadece yaralı aileler kurabilirlerdi... Bir kaderdi bu sanki..."

Şarkıdan;

" Her gün bir parçamız kopar yolculuk boyunca / Her gün bir parçamız kopar ama seninki çok büyük "

Kitaptan;

" Sen eski sevgililerin, ayrıldıktan sonra, günün birinde arkadaş dost olabileceklerine inanıyor musun ?..."

" Bilmiyorum... Belki.. Belki bu ayrılıklardan yıllar sonra, gerçekten yıllar sonra... Ayrılığın yaraları başkalarıyla sarıldıktan sonra... Başka yaralar da yaşandıktan sonra, o yara başka yaralarla kapandıktan sonra..."

" Biz de günün birinde, bir daha görüşmemesiye ayrılacak mıydık?.. Ayrıldıktan sonra, belki başka insanları yaşadıktan sonra, en azından biz, en azından ben ve o, tüm bu birbirimize gösterdiklerimizin ve öğrettiklerimizin hatırına, dost olmayı başarabilecek miydik? .."

Şarkıdan;

"(NAKARAT) " Her gün bir parçamız kopar yolculuk boyunca / Her gün bir parçamız kopar ama seninki çok büyük "

Kitaptan;

" Uyuyamayan insanların evleri onlar...Henüz uyuyamamış insanların evleri...Bizim gibi..."

" Kaybetmeyi de öğrenmek bir sanattı çünkü...Ancak yaşayarak öğrenilebilecek bir sanat..."

" Bir de bakıyorsun ki, o insansız uyanıyorsun artık... Üstelik kendine hep o insansız uyanacağını, uyanmak zorunda kalacağını söylüyorsun...O insansız uyanacağını, o insansız uyuyacağını, o insansız yaşayacağını, dahası, başkalarıyla yaşayacağını..."

" Ancak başkalarıyla yaşamak, bırak yaşamayı, yaşamayı düşünmek bile her zaman o kadar kolay olmuyor... Matem bazen çok uzun sürüyor... Bir de ayrıldığın insana birçok anlam yüklemişsen..."

" İnsan bazı saplantılarından, ne yaparsa yapsın, kurtulamıyor işte. İnsan zaaflarından, karanlıklarından, açmazlarından kolay kurtulamıyor. Hele hele yaşadığı bir de tutku ilişkisiyse..."

Şarkıdan;

" Sen bir sistin / Bense biraz pus / İkimiz kaldık, yok başka çaremiz "

Kitaptan;

" Keşke tüm inandıklarımızı gerçekleştirebilseydik..."

" Şimdi düşünüyorum da, asıl bedelleri, gitmeyi, gerçekten gitmeyi göze alanlar ödüyor galiba..."

Şarkı bitti, kitapta altı çizilenler bitti, kitap bitti.

Kadın gerçek bedelleri ödemek için gitti. Adam, kadının ödeyeceği bedellerin bedelini ödemek için buralarda bir yerlerde kaldı.

Lunapark kapandı ve hayat boyunca yolculuklarımız devam ediyor, birşey daha var kitapta altı çizilen; " Kimi kıyılar, farklı zamanlarda, farklı insanları buluşturuyordu..."

Bilmez miyim.

Bir şey daha biliyorum hayata dair;

Ne zaman bir kadın beni terketse, çoğalıp güzelleşiyorum...