HAYATIMDAN KARELER 17

• 28 Nisan 2009 Salı 13:23:16

Dördüncüsü sabah erkenden uyandım..Her yanım ağrılar içindeydi..Bir bardak çay ile iki lokma bir şey yedim..O güne kadar ağzıma lokma almamıştım…Annemin iki odalı fakirhanesinin balkonuna oturdum..Bahçeye doğru uzun,uzun baktım..Yaz günü o kadar sıcaktı ki..Gölgede olmuşken bunalıyordu insan..Ama ben buz gibiydim..Annem vücudumu yağladığı için Kırkpınar pehlivanları gibi vıcık,vıcık yağdım..Vücuduma sardığı havluları çıkarttım..Suyu ısıttım güzel yıkandım..Kendime gelmiştim..Annem vücudumdaki bereleri gördükçe hissettirmeden ağlıyordu..Ama ben onun içini okuyabiliyordum..Belki de babamdan annem yememişti böyle dayak..Aklımda çocuklarım vardı..Ne yediler ne içtiler diye merak ediyordum..Büyükler kendini bakabilirdi ama ya küçük meleğim…Aklıma geldikçe gözümden yaşlar süzülüyordu..Öğle ezanı okunduktan sonra annem akşam yemeği için bir şeyler hazırlayacaktı..Mutfağa gitti..Çocuk sesi duydum..Fırladım yerimden..Kader kardeşlerinin elinden tutmuş geliyorlardı..Dünya benim olmuştu..Anneme
-‘’anne çocuklar geliyor’’dedim ve koştum..Nasıl oldu ne yaptım bilmiyorum ama sürekli hepsini birden öpüyordum..Öptüm bir daha öptüm..Ben ağlıyorum onlar ağlaşıyorlardı..
Annem geldi yanımıza..Küçük kızım hem ağlıyor hem de ağlama diyor göz yaşlarımı siliyordu..Dayanılmazdı benim için..Üç günlük beyin yorgunluğum bitmişti..Benim sevgimin meyveleriydi..Nasıl kıyabilirdim..Üç gündür hiç yaşamamış gibi yatan ben sanki hiçbir şey olmamış gibi canlanmıştım…Kucakladım bebişimi..Evin içine girdik..Anacığım çocuklarımı yedirecek bir şeyler hazırladı..Onlar hem yemek yediler hem benimle konuşmaya başladılar..
Kader
-‘’Anne sen ne zaman eve geleceksin’’dedi..
Üzerime sanki kaynar su dökülmüştü…Küçükler ise cevabımı beklediklerini hissettirircesine yüzüme bakıyorlardı..Sustum konuşacak veya olumlu cevap verecek halim yoktu..Onlara ben gelmeyeceğim diyemedim..Gözlerindeki hüzün belli oluyordu …Üzmemek için duymazlıktan geldim..Ben duymazlıktan gelsem de kader konuşuyordu…
-‘’babam kuru fasulye pişirdi yedik’’diyordu..
-‘’afiyet olsun..’’dedim..
-‘’Anne sen niye gittin bizi neden terk ettin’’dedi..
Serdar girdi araya
-‘’biz sen yokken hep ağladık’’demez mi
-‘’ben sizi terk etmedim yavrum annem hasta olmuş da onu bakıyorum neden ağladınız oğlum’’dedim..Kader
-‘’babam seni gelmeyecek dedi anne’’dedi..
-‘’olur mu babanız sizi öylesine söylemiştir’’dedim..
Kader
-‘’sen şimdi bizimle gelecek misin’’dedi..
-‘’hayır anneanneniz iyileşince gelirim’’dedim..
-‘’Siz benimle kalın’’dedim..
-‘’babamdan zorla izin aldık...çok ağladık izin almak için anne..Burada kalır gitmezsek babam kızar..Sakın kalmayın dedi’’dedi..
-‘’anladım canım..’’kader daha aklı başında olduğu için sürekli konuşuyordu..İlk okul dördüncü sınıfa geçmişti..Serdar ise üçüncü sınıfı okuyacaktı..
-‘’Ben ikinizi de seviyorum anne ya siz ayrılırsanız biz ne olacağız’’dedi..
Kendi çocukluğum geldi gözümün önüne..Çocuklarım benim yaşadıklarımı yaşayacaktı..
-‘’merak etme bebeğim ayrılmayız..Ben sizi nasıl bırakırım’’dedim…
Tekrar öptüm kokladım üç kişi el ele tutuştular ve gittiler..Arkalarından baktım,baktım ağladım…Küçücüklerdi..Ben olmasam nasıl yaparlardı..Attım kendimi içeriye..Uzandım divanın üzerine..Aydınlanan dünyam kararmıştı yine..Akşam oldu yemek yiyeceğiz çocuklarımı düşündükçe yediğim her lokma boğazıma dizildi..İki gün daha geçti aradan…Babamlara gittim..Babamla konuştum..
-‘’Ayrılacaksan hemen avukat tutalım başından da kendi kararındı şimdi de kararı sana bırakıyorum kızım’’dedi..İçim sızladı..Kendi kararlarımın yüzüme çarpılması ne kadar ağırdı…Annemin yanına döndüm..Babamın söylediklerini anlattım..Annem
-‘’Sen babanı boş ver nasıl kıyacaksın yavrucakları ‘’dedi..
Akşam yemeğini yedik oturuyorduk..Hamit ile beraber tütün diktiğimiz patron çıkıp gelmez mi..Şaşırdım ama Hamit’in tütünü yapamadığı için geldiğini anladım..Kolay değildi üç çocuğu mu bakacaktı yoksa tütünü mü işleyecekti..Hoş geldiniz muhabbetinden sonra adam başladı konuşmaya..
-‘’Hamit tütünü işleyemeyecekmiş geri veriyor..Tarlada tütün yandı..Siz ne oldunuz kızım ben anlayamadım’’dedi..anam girdi araya..
-‘’sen bunu niye bizi soruyorsun kardeşim benim çocuğumu linç edip gece yarısı buraya gönderen adama soracaksın’’dedi..Annem çok öfkeliydi..adama sürekli sayıp döküyordu..Yazık adamcağıza patladı ..bütün içindekileri döktükten sonra
-‘’git aynısını kendisine anlat,kendisi gelmeden kızımı da dokuz çocuklu bile olsa asla göndermem’’dedi..
-‘’Ben onun yüzüne kocamdan ayrıldım..Şimdiye kadar geçinsinler diye elimden geleni yaptım,kendim yemedim onlara yedirdim..Artık canıma tak etti..Bundan sonra kızıma bir dokunsun hele..’’dedi..Adamcağız
-‘’Ben söylediklerinizi kendisine söylerim yenge..Çocukları var ayrılmasınlar..Hamit i de gidip getireceğim..İstersen sen de onu döv..Ama birleşsinler..Çocukları acıdım..Ağlaşıyorlar..’’dedi…içim cız etti..Neyse adam gitti..Yarım saat geçmeden komşumuz Nazmi abi ve Hamit i almış geri geldiler..Annem Hamit i karşısında görünce odunu eline aldı..
-‘’Hangi ellerinle vurdun bakayım ‘’diye Hamit e vurmaya başladı.. Hamit hiç sesini çıkarmadı..
-‘’Sinirlenince ne yaptığımı ben de bilmiyorum’’dedi..Annem ise canı yandığı için
-‘’Öldürüp gönderseydin oğlum’’dedi..Uzatmayalım sonunda beni aldılar eve geldik..Belli bir süre(10 gün falan)hiç konuşmadım…Aynı evde yaşasak da çok uzaktık bir birimize..O da farkındaydı aslında..Ama ben Hamit in neden böyle davrandığını anlayabiliyordum..Onu çözmüştüm artık..Tek sebep ‘’SEVGİSİZLİKTİ’’..Babası Hamit ile hiç ilgilenmemiş evlenmiş,başka kadından olan çocuklarıyla ilgilenmiş..annesi başkasıyla evlenmiş çocukları olmuş Hamit i unutmuş..Sadece nine-dede ilgilenmiş..Anne baba sevgisinin yerine ne tutabilirdi ki..Anne-babası beraber olsa okumaz mıydı..?Hayatı daha düzenli olurdu..
Ben ondan daha şanslıydım..Annem hep yanımdaydı..Geç de olsa babam okumama yardımcı olmuştu..Ama onun nerde olduğunu,ne yaptığını merak eden kimse yoktu..Kendi kendini ancak bu kadar geliştirmiş..Suç onun değildi..Yetiştirilmek çok önemli insan hayatında..Sevgisiz bir ortamda yetişen,sürekli itilen kakılan bir insandan ne beklenebilir ki..Ama çocuklarına çok düşkündü..Asla bir tokat atmazdı..Düşseler canı yanardı..Çocuklarının üzülmemesi için elinden geleni yapardı..Çocuklar da babalarına düşkündü..Ne isterlerse istesinler kendi ihtiyacından kısar çocukların isteklerini bir şekilde almaya çalışırdı..Ben bazen merak eder
-‘’almasan ne olacak ki boş ver çocuk onlar’’ desem
-‘’Ben anamdan –babamdan görmediklerimi çocuklarıma göstereceğim’’derdi..
İyi bir eş(kaba kuvveti hariç iyiydi)olamadı ama iyi bir baba oldu diyebilirim..
Artık bir birimizi anlamaya çalıştığımız için daha ılımlıydık…
Tütünleri bitirdik..Okullar açıldı..Kışa hazırlıkları bitirdik..Hamit yine yağ fabrikasına çalışmaya gitti..Görümce evlenmiş Bodrum’da çalışıyorlardı.Bize ziyarete gelmişti..Villa bekçiliği yapıyorlardı..Ona
-‘’bize de iş bul’’ dedim..Yağ fabrikasında iş bitti Hamit eve geldi..Kış olduğu için iş-güç yoktu..Tütünleri sattık o sene güzel para kazandık..Bir gün Aysel beni aradı..
-‘’abla size göre bir iş var abimle konuş haber ver’’dedi..Akşam Hamit eve gelince hemen konuştum..Tek,tek anlattım..Ehliyet lazımmış dedim..Hemen müracaat etti..Kısa zaman da ehliyeti aldı..Kardeşiyle konuştu..Villa sahibi geldiğinde gidip konuşacak…Hamit şoförlük yapacak ben de ev temizliğiyle ilgilenecektim..Nasıl kabul ettiğini hala hayret ederim..Babam emekli olduğunda yerine şoför olarak girmesi için ikna edememişti..
-‘’Ben ninemi bırakıp gitmem’’demişti..Ama bu sefer ninesini bırakıyordu..Ninesi de işi bulan yine kendi torunu olduğu için bir şey diyemedi..En azından hayatımız kurtulacaktı…Gidelim de ne olursa olsun diye geçirdim içimden..Kavgalarımızın başı yokluk değil mi dedim..O kış kader 5.sınıf serdar 4 sınıf okuyordu..
Gitti adamla işi konuştu..Oturacağımız evi ayarladı..(villanın alt katında kalacaktık,ev eşyalı idi)Kendi evimizdeki eşyalarımızı bir odaya topladık..Kullanacağımız eşyaları kamyona yükledik..Çiçek hastası olduğum için hiç unutmam 150 saksı çiçek yükledik kamyona..O çiçekleri gelince patronumuza parayla sattık…güzel para almıştık karşılığında…
Kader i ve serdar ı anneme bıraktık küçük kızımı da yanımıza aldık....Yeni bir hayat bizi bekliyordu..İnşallah iyi olur diye düşündüm ve dualar ettim..
Hayatımın değişeceğini Bodrum’a ilk adım attığım da anladım…
SIDIKA EMEK