Sinema

• 27 Nisan 2009 Pazartesi 13:03:43

Bizim yüksek topukluların Nermin’i satır arasında şöyle diyor ‘kadınları mahveden erkekler değil ayrıntılardır’. Ayrılıklar sonrası yaşanan küçük ama çok tesirli yıkıntılara gönderme yapmış verdiği örnekle. Geneline bakıldığında neşeli denecek bir hafta sonu filmi havası var Mungan’ın kitabının, ancak içi öyle dolu öyle vurucu kısımlardan oluşuyor ki bitirdiğinizde tatlı bir yorgunluk duyumsuyorsunuz. Çok basit bir olayı öyle güzel hikâyeleştirebiliyor ki yazarın ne kadar dolu ve kaliteli olduğunu bir kez daha görüyorsunuz. Hep içimde olan şeydir böyle hoş bir romanın filmini izlemek: Murathan Mungan yazsa Ferzan Özpetek film yapsa ne muhteşem olur.-rüya gibi-

MAVİDEN GÜZEL SEVGİLİM’E…

Onun bakışlarında bir ok saplıdır
Bir deli nehir sığınmıştır sesinin çeperlerine
Saçları hasat kokulu çiçek
Elleri mermi grisi heykel gibidir
Mavi sana söylüyorum kıskanma sakın
Senden daha güzel benim sevgilim
Adı mı ne bilmem hiç düşünmedim
Bir tek şunu biliyorum
Hem Tülsü’den daha güzel
Hem de Belma Sebil’den…

27.04.09

Bir keman sesi bazen alıp götürür ya insanı, gözlerimiz titrer ah çeker oluruz. – ah çeker olmak deyimini duymadığınıza asıl ben şaşırdım-. Sırf üzülelim diye puslanır hava sanki bağrımıza işleyen güfteler ordusu saldırır durur ya bazen, işte o günlerden biriydi. İşi gücü beklemek olan, yıldızları saydığımız günlerden biriydi yani anlayacağınız.
Tatminsizliğin önce kendime, yakınlarıma ve-veya topluma verdiği zararın boyutları hakkında arkadaşlarla yaptığımız sohbet sırasında her zamanki gibi dalıp bir cam eşyaya bakakalmışım. Olur, işte neden bilinmez ara sıra takılırım böylece, yine dalmışım; şişenin ötesinde en sevdiğim oyuncular bir öykü canlandırıyordu. Aslında konunun önemini didaktik anlatımla vermeye çalışan o zihnimdeki dev kadro nedense yetersiz kalıyordu. Ne olduğunu tam da bilemediğim bir şey eksik gibi geliyordu. Kimler yoktu ki oyunda, başkarakter Haluk Bilginer, rahmetliler Mümtaz Sevinç, Toto Karaca-her ne hikmetse- son zamanlarda ortada olmayan Şahika Tekand, Macit Koper. Hepsi rüştünü ispatlamış çok üst düzey oyuncular, beklenenden vasat oynuyorlardı- ki Bilginer bir sihirbaz gibi dokunduğu senaryoyu masallaştırır genelde-. Ne eksik diye düşünürken dalıp gitmişim- dalgınken bile dalıp gidebilmek nasıl bir şey sormayın lütfen-…

SİNEMA EMEKÇİLERİ

Bekle demişti gölgeye
Islık çalacaktı dönerken
Susuz yazlara uzandı önce
Yol bekledi olmadı
Duvar sandı karşısına çıkanı
Fikrinin ince gülüydü belki
Yılanların öcü veyahut
Çingeneler zamanında bir cennet sinemasıydı
Baba bir film bekledi durdu yıllarca
Kelebek dedi olmadı
Safsatalarla geçti bir dönem
Sonraları adı Vasfiye oldu
Ne bileyim Anayurt Otelinde soluklandı belki de
Elbette yurttaş Kane gelmezdi bir kere daha
En azından bir Leon beklemek hakkıydı yani
Şimdilerde bizim Avrupalı Türk yönetmenlerimiz var
İyi ki
Duvara karşı Kutsal yüreklerini koyuyorlar
Bir kelebek etkisi yarattılar bizde
Düşlememiz için güçlendirdiler
Açıkça demedikleri çıplaklıkları ile
Çok sert durdular karşılarımızda
Ben ve benim gibiler
Özlüyoruz iyi filmleri
Çiçek Abbas, Şekerpare, Tosun Paşa izlendikçe izleniyor halen
Hababam Sınıfı ve şürekâsı çıkmaz hayalimizden
Zengin mutfağında bir eşkıya oluverir aynı cengâver
Titretir gönlümüzü acı tebessümü züğürt ağanın
Gönül yaramızı deşer aslı badi Ekrem olan üstat
Hulusi Kentmen, Nubar Terziyan devrinden gelen bizler
Yaşayan efsanelerimize ne kadar sahip çıkıyoruz
Ölüp gittiklerinde sızlanmak faydasız Gazanfer ustada olduğu gibi;
Erol günaydın, Münir Özkul ne yaparlar, ne dertleri vardır diye hangimiz sorar?

Nadir