HAYATIMDAN KARELER 16

• 27 Nisan 2009 Pazartesi 11:10:10

İnşaatta çalışırken erkek kardeşi kanına girmiş başka bir yer var ücreti yüksek diye..
Ben de inşaatta çalışmasından yanaydım ..en azından sigortası vardı…Parası yüksek ama sigorta yapmıyorlarmış dedi...Ayrılmasını hiç istemedim..Sağ olsun Hamit yine beni dinlemedi parası çok diye kardeşiyle diğer iş yerine başladı..Akşama kadar çalışıyor akşam da akşamcılığını yapıyordu..Rahatı iyi idi..O iş yeri de kısa zamanda iş bitti diye işlerine son verdi..Artık krallık bitti..Ne güzel keyfi yerindeydi ama hırsından dolayı yarım kaldı..İki çocukla yine tarlalar beni bekliyordu..Birisinin elinden tutup birisini de sırtıma bindiriyor işimi yapıyordum..Bir bakmışsın dağda bir bakmışsın ovada geçiyordu günler..Dede(Hamit in dedesi) kader’e bir tane oğlak vermişti..O da ikiz doğurmuş üç tane olmuşlardı…İnşaatta çalışırken dağdan odun getirelim diye eşek almıştık..Yani eşeklikten kurtulmuştuk bir bakıma..Eşek ile birlikte keçiyi de bağladım tarlaya..Nine bana bir kızdı ki..Başladı bağırmaya…Yaşlı kadına ne diyebilirdim..Neler demedi ki..Çok zoruma gitti..Kendi yetiştirdiğim bahçeden domates-biber alamıyordum..Bahçeye ne zaman girsem avazı çıktığı kadar bağırıyordu..Ağzına ne gelirse söylüyordu..Eşime desem’’ boş ver’’deyip geçiyordu..Annem yanıma gelirken evinden bir şeyler taşımasa aç kalacak durumdaydık..Babam demişti ‘’bu kadının cadılığını’’ diye içimden geçirdim..Uğraşamazdım…Pes ettim ve sustum..Ben yetiştirdim onlar yediler..Hiç unutmam bir gün 18 çuval biber topladım eşim satmaya gitmişti de onun için ne kadar konuşmuştu..Bizim ev ninenin tarlasında olduğu için her şeyi burnumuzdan getiriyordu..Anneme anlatsam
-‘’sen uyma desin takma kafana..Kocan ile geçimin iyi olsun önemli olan o ‘’diyordu…
Haklıydı belki..Kendisi de çok çektiği için benim çektiğim ona normal geliyordu belki de..
Bahçedeki patlıcanları eşeklere yediriyorduk..Ne eksem elimin bereketimi vardı bilmiyorum hiç bitmezdi..çoğaldıkça çoğalırdı..Köydeki akrabalar gelir sebzeleri bizden alırlardı…O aralar dedeyi kaybettik…Allah rahmet eylesin nine gibi değildi dede..İyi kendi halinde bir insandı..serdar ı bakar ve ilgilenirdi..Dede ölünce nine yalnız kaldı..Bende küslük olmasın(küsmeyi hiç sevmem)diye ninenin yanına gittim..Misafirlerini ağırladım..Evini topladım..Yani barışmış olduk..Barışsak da yine yapacağını geri bırakmazdı…Kader 5,5 yaşında serdar 4 yaşında idi küçük kızım dünyaya geldi..Hem zor geçiniyormuşsunuz hem de durmadan çocuk mu yaptınız diyeceksiniz ama öyle değil işte…ben tek kardeş olduğum için çocukları çok seviyordum..Bir kızım ve bir oğlum vardı..O arada kadın hastalığından bir rahatsızlığım oldu..Bebek yapmak zorunda kaldım..Doktorların tavsiyesi ile oldu..Küçük kızıma babaannesinin ismini verdik..Dede ölünce hepimiz konuşuyorduk birbirimizle..Kaynanam,görümcem için kızmıştı ama başka da bir lafı yoktu bana..Küçük meleğim evin gülü oldu..Nine kızının adını koyduğumuz için meleğimi bakmakta yardım etti..Küçük kızımın adı Gülizar(gül bahçesi anlamında)Tarlaya işe gitsem nine kızımı baktı,hep yardımcı oldu…Çocukları nine evde oyalıyor yedirip içiriyordu..Biz orak biçmede,tütün ekmede,toplamada bağ bahçe işlerinde koşturuyorduk..Ninenin yiyeceğini-yakacağını temin ediyorduk..Günler gelip geçiyordu..Kendi yağımızla tuzumuzla kavruluyorduk..Annem ile babamla aynı yerde yaşasak bile Hamit in ailesinin veya kendi yaptıklarını asla kimseye anlatmazdım..Ne ailem bildi çektiklerimi ne de köylüler..Her gören ne kadar mutlular derdi..Sadece komşum gül hanım yengeyle paylaşırdım o kadar..Bu arada gardiyanlık sınavına girdik yazılıyı kazandık ama siyasetten dolayı sözlü de elendik..Eşim de inşaat malzemesi satan dükkan da iş buldu..Kısa süre çalıştı..Ağır iş olduğu için belini ağrıttı işi bıraktı..Kışın kendime iş bulmalıydım..eşime
-‘’ben köydeki kadınlara iç çamaşırı- etek-gömlek-havlu vs..bir şeyler satmak istiyorum’’ dedim..
-‘’ya paranı vermezlerse’’dedi..
-‘’Biz köyümüzü bilmiyor muyuz tanıdıklarımıza veririz’’dedim..kabul etti..Hemen araştırdık..Başladık alıp satmaya…Kendi köyümüze gezerken oğlumla giderdim..5 tane komşu köy vardı oralara Hamit ile giderdik..Çok güzel işimiz vardı..Bir kış yaptık ama çok para kazandık..Eşimin ailesi bize bu mesleği yakıştıramadı..Yani bohçacılık diyelim adına..
Sürekli bırakın bu işi size göre mi diye söylendi durdular..Hamit de ailesini dinlerdi..
O sene (13/10/1993)yılı serdar ı sünnet yaptık..Alışveriş işini bıraktık..Yazın tütün diktik..Elimizde yine para yok..Buğdayı biçtik..Samanını Hamit traktör tuttu yükleyip hayvanlar için eve getirecek..Hepsini çuvalladık..Sarmaya gitti..Ne zaman geleceğini bilmediğim için ocağa duş alacağı suyu koymadım..Gündüz harman işi sıcak olduğu için yapılmaz..Gece serin iken yapılır..akşam vaktiydi gittiklerinde..Ben çocuklarımı yedirdim içirdim ve yataklarına yatırdım..Saat 10,30 da geldi traktörle..Saman çuvallarını damın içine koyarlar diye hemen suyu koydum..O da çuvalları sabah alalım içeriye dedi,duş alacak oldu..Suyu soğuk görünce traktörcünün önünde söylenmeye başladı..Ben kavga etmeyelim diye sustum..(şu anda yaz boyunca soğuk su ile yıkanır)Adam gidince beni aldı babamın evine götürdü..Adı sıra şikayet edecek..
-‘’baba sen saman almaya gitsen geldiğinde yıkanacak suyun hazır değilse ne yapardın’’dedi..
Babam ise
-‘’sebebini sorarım oğlum’’dedi..Cici annem girdi araya(beni sever)
-‘’bence de bir sebebi vardır’’dedi..
Ben yorum yapmadım ama bunun için gece yarısı beni babamlara getirmesi zoruma gitti..
Kapıdan yola çıktık ben konuşmaya başladım..
-‘’Sen nasıl bir karaktere sahipsin ki beni babama karşı küçük düşürüyorsun’’dedim..
Beyefendinin çok zoruna gitmiş..gece beni yolda bırakıp hızlı,hızlı eve gitti..Ben arkadan gidiyorum..Tam yoldan bahçeye girdim bir de ne göreyim saman koyduğu yaba elinde sanki yılan öldürecek gibi beni bekliyor..Yabayı elinde gördüm ama geri dönme gibi bir şansım yok..Gece gece nereye gideyim..Yanına vardım..
-‘’ben karaktersiz birimiyim’’demesiyle vurması bir oldu..Sonrasını hatırlamıyorum..Sadece kurtarın diyorum ama babamlara gidip gelmemizle saat bir’e geçti sanırım..Herkes uykuda..kim duyacak sesimi..Nereme rast gelirse vuruyor paşam..Sanki karşısındaki düşman..
-‘’Aciz bir insansın sen beni döveceğine kendine karşı gelebilecek birisini dövsene dedim..’’
Daha da sinirlendi..Vuruyor da vuruyor..Bir zaman sonra bıraktı..Yarım saat kadar yattım yerde..Sonra yavaşça sürünerek kalktım yerden ağlaya,ağlaya içeriye girdim..Şalvarımı değiştirdim..Tütün kırmaya gidecektik..Artık beni ilgilendirmiyor dedim içimden..Anlasın kıymetimi dedim..Önce çocuklarımı öptüm sonra valizimi hazırladım doğru kaynanamın evine..Benim gideceğimi düşünemedi..Gururundan nereye gidiyorsun bile demedi.. Kayınımı uyandırdım..Kaynanam Hamit e kızıyor tabi..
-‘’Niye dövüyor seni,git de gelme üç tane çocuğu kendisi baksın da görsün gününü’’ falan diyor..Ben ağlamaktan onun ne dediğini duymuyorum bile..Bir de her yanım ağrıyor..
Kayınım Mehmet beni anneme gece bıraktı geldi..Annemin evine vardığımda sabaha yaklaşmıştık..Kapıyı tıklattık..Karşısında beni görünce durumu anladı ve şaşkınlıkla bağırmaya başladı..Sonra sakinleşti..
-‘’ne oldu kızım’’dedi..Hiç cevap vermeden içeriye girdim..
Vurdum kafayı bir yattım..Sanki kafamda tonlarca yük vardı…Daha da beni kimse uyandırmadı..Tam üç gün yattım..Yemeden içmeden..Annem yanıma geliyor
-‘’hadi kızım bir lokma bir şeyler ye’’diyordu ama ben kalkacak durumda değildim..Üç gün boyunca annem bütün vücudumu zeytin yağı ile yağladı morarmalar geçsin diye..
-‘’Ah benim canım anacığım vücudumdaki bereleri geçireceksin ama ya yüreğimdeki bereler nasıl geçecek’’dedim..Ben ağlıyordum o ağlıyordu..Kaderin bana mı çekti güzel kızım diyordu..Benim fedakar anam nur içinde yat inşallah …Ayrılmayı kafama koydum..
Ah şu çocuklarım olmasaydı dedim içimden..Hep içimden konuşuyordum zaten..
Ben değil miydim çok seven...
Ben değil miydim yolunu gözleyen..
Ben değil miydim bir kere daha nasıl görebilirim diyen...
Ben değil miydim onun için dualar eden
Ben değil miydim o bir çalışırken ben iki çalışan
Ben değil miydim şimdiye kadar fedakarlık eden..
Neydim ben..?
Hakettim mi bütün bunları..?
Sevginin bedeli bu muydu..?
Annemin üzülmesi ve çocuklarım aklıma geldikçe dayanma gücümün eksildiğini düşündüm..
Babam annem ile görüşmediği için durumumdan habersizdi..Annem ise intihar edecek diye beni yalnız bırakmıyordu...Yanımda sürekli beni konuşturmaya,rahatlatmaya çalışıyordu..
Ama artık ben kararlıydım...Anneme
-’’ARTIK BENİ KİMSE ÜZEMEYECEK’’dedim..
sıdıka emek