olmuyor... olmuyor bir türlü... sancılı zamanlara dayanamıyorum...
acılarını kaldıramıyorum inan...
içimde kötü huylu çirkin bir sarmaşık sarıyor sarıyor sıkıyor beni... iliklerimi çıkarırcasına...
gök gürlüyor ve ben korkuyorum... öyle büyük birşey ki bu uzun uzun anlatmam mümkün değil sanki...
ruhum bozuldu... yada ben aynıyım insanların ruhu bozuldu... ben aynıyım diye iddia edenlere kat be kat artıyor öfkem istemsiz...
suçlu aramıyorum... ortada öyle bişey yok... anlaşılamıyorum.. anlatamıyorum sorunum bu işte... tıpkı senin gibi bende bu hastalığa yakalandım en sonunda... tedavisi yok sanırım ve her anlatamadığında ve anlaşılamadığında bu hastalık daha bir ilerliyor hücrelerimde...

yazamasam hiç rahatlayamayacağım biliyorum... onu bırakırsam daha kötüye gidecek durumum... yazıyorum işte...
kısa uzun belki bölük pörçük anlatıyorum önüme gelene anlatmaya çalışıyorum... en azından rahat bir uyku uyumak için bir anlık... öyle işte...
hüzzam makamına da geçtik artık... şarkımızı kim söyleyecek acaba... bende ses kalmadı ki söyleyim sana duyurayım sesimi...
çok saçmaladım farkındayım inan ki...
ama en iyi yapabildiğim şey bu aralar bundan ibaret...
özledim...