YERYÜZÜNE iNEN NUR

• 20 Nisan 2009 Pazartesi 10:50:02

ey Rasulüm...
Yaradan nurunu, evreni yaratmadan cok önce yaratti biliyorum ve ardindan Senin askin ile bütün Dünya ve icindekileri... yil 571’de R.evvelin 12si bir pazartesi gecesi, yani bugün, alemlere rahmet, kurtarici olarak dogdun ve iyiki dogdun cünkü seninle dünya ve icindekiler deger kazandi, kurtuldu Rasulüm...
her sene, seni anmak sebebiyle bütün dünyada etkinlikler düzenlenleniyor sende biliyorsun...
duymustum, bizim bulundugumuz yerde de kutlu dogum haftasi sebebiyle ’GÖZYASI GECELERi’ nin programi olacakti diye...
öncesine gitmeyi düsünmemistim ama ani bir karar ile hazirlandim cünkü icimden bir ses sürekli, hadi hazirlan ve git diyordu ve hazirlanip gittim, iyiki gitmisim... cünkü ömrümce hic unutamiyacagim cok muhtesem bir aksam yasadim... nasip olana kim karsi cikabilir degilmi Rasulüm...

ey Rasulüm...
kimi sandalyesine yerlesmis bekliyor, kimi henüz yeni gelmis yer ariyor derken saat geldi ve ikindi ezani okundu... ta o zaman, ezanin okunusu ile degismisti salonun havasi coktan...
hic bir sey seni görmek gibi olamaz biliyorum ama öyle bir manevi hava vardiki salonda, sanki Medine-i Münevvere’deydim ve seni ziyaret ediyordum... seni canli görmüscesine bir heyecan vardi icimde, ben sanki gercekten seninleydim...
evet, o aksam tarifi zor manevi bir hava vardi salonda... bazen yasanmadan bilinmez olaylar vardirya, anlatmasi ve anlamasi zordur, buda öyle bir hadiseydi benim icin... bunu anlatmak mümkün degil hissetmek lazimdi, programin slogani gibi ’anlatilmaz yasanir’di ve ancak bu duyguyu yasayan bilirdi...

ey Rasülüm...
acaba diyorum, bir baskasida benim kadar derinden hatta vücudunda bulunan her zerreyle hissettimi senin orda olusunu?
kimbilir seninle beraber kac melek vardi orada görmedigimiz ama yakinen hissedebilecegimiz... baskasini bilmem ama ben bunu hissettim biliyormusun...
bu gösteri senin ’kutlu dogum haftasi’ sebebiyle yapilmisti ve programi sunan sürekli senden bahsetti... eminim sanada ulasiyordu salonun atmosferi degilmi?

ey Rasulüm...
hani bazen aglamak istersinde bir damla yas akmaz insanin gözünden ama bazen yaslar kendiliginden süzülürya yanaklardan, iste o aksam öyle bir aksamdi cünkü bir cogu aglamaya doyamadi...
cok üzgünüm, nicedir yüregimi bosaltarak senin icin doyasiya aglamamistim... o aksam akittigim gözyaslarim senin icindi, yalniz sana olan hasretimdendi Rasulüm...

ey Rasulüm...
bende herkes gibi öyle bir hayat telasindayimki, bazen unutuyorum kullugumu, unutuyorum sana ümmet olusumu... halbuki sana ümmet olabilmek dünyanin en büyük serefi, mutluluguydu...
ben her ne kadar ahirzaman fitneleriyle icicede olsamda, sana layik olmaya gayret ediyorum... gaflete düstügüm zamanlar üzülüyorum ve icim icime sigmiyor biliyormusun...
Sen, ahir zaman ümmeti olarak bizlerin hasretiyle cok yanmissin duydum... özledim onlari diye yüregin sizlamis ve bende sana ümmet olmakla cok bahtiyarim, iyiki dogdun RASULÜM...
...

dünya gözüyle göremedim seni, Rabbimin rizasiyla Cennetinde görmeyi cok arzuluyorum, bunuda biliyorsun degilmi Rasulüm?

cümle MUHAMMED s.a.v. ümmetinin bu mübarek günü hayirli olsun...
Rabbim cümlemizi sefaatini nasip eylesin...

__________sizinle paylastigim duygulari bilakis yasmak isteyene ancak tavsiye edebilirim... gozyasi.com.tr/ __________

Sahinde Hülya Kahraman / 20.4 2009