Ağlama dedim o ağladı.Yapacak hiçbirşeyim yoktu.Sarıldı bana ve ben sustum.Soytarı bulutlar yine izlerdi bizi.Akşamüstü menepozluların 5 çayı bitmişti,hava dağınıktı,etrafta çıt yoktu.Sonbaharı biraz geçmişti.Ufak kıpırtılar vardı ağaçlarda.Sanki bizim aleyhimizde konuşuyorlardı.Biraz korktuk,biraz sustuk...
Yanakların inanılmazdı.Gözlerin bir o kadar heyecanlı.Burnun sadece güzel şeyleri koklamak için yapılmıştı sanki.Ama ruhun,aksi ruhumuz...
Benden fazla günahkardın galiba.Sarılmamış günler vardı ömrümüzde,birkaç gözyaşı ve kırmızı gül eksikti bu aşkta.Denedim,denedin yada ne bilim denedik işte.Doya doymalar yoktu bu üzgün aşkta.Dönme geri artık,nazlarını geri çekmene gerek yok.Beni canım bilmene de gerek yok.Bıçak sırtı hayatlar,gereksiz yüzler var artık.
Resimler de hep birşey eksikti galiba (ruh). O eksik şey çoktan ayrılmıştı bedenimizde.Aksine fırtınalar anılardan kopan sayfaları bir bir yüzümüze fırlatırdı,’’kendine gel’’ der gibi.Çaresiz bekleyiş başlamıştı yine,’’yeniden başlamaya...’’ derdi sanki.Keşke o iğrenç dediğimiz dünyanın keyfini çıkarabilseydik.Ummuduğumuz gibi değilmiş buralar...