Çocukluk ah o çocukluk yokmu.Bazen ufak bir çizik bile tüm geçmişinizi size hatırlatan değilmi.Benimde o çiziklerimin en önemlisi halen sağ kolumda bu yaşa kadar beni takip etti.Aslında pek yaramaz bir çocuk değildim.Şimdi bu yaştan sonra haylazlaştık:).Çok şükür büyük koca bir yaramaz değilim.Zaten taşıdığınız yaşta yaşadağınız kendinizi kanıtlamaya çalıştınız toplum ve çevrede yaramazlık yapmaya izin vermiyor değilmi.En önemliside geçmişinize baktınızda ufacık bir gülümseyişle bakıyorsanız arkanıza ne mutlu size ve sizi bu yaşa kadar getiren o fedakar aileye,benim başıma gelen hayatımı değiştircek bir olay belkide şuan bu zamanda olmaya bilirdim.O büyük abi güzel insan olmasaydı onu bula bilsem yıllar sonra elimdeki tüm servetimi ona verebilirdim yaşıyorsan yada hayata gözlerine kapamışsan allah razı olsun aldığım her nefeste.
Yokuş aşağıdı o sahne nasılda beni gördün yüce insan nasılda atlatın önüme,nasılda korudun durmaksızın geçen arabaların arasından beni,seni birkez görsem tanırmıyım ,hayatı borçlu olduğum insanı. Kendine çok iyi bak hayatını kimlerle paylaşıyorsan iki cihanda da borçluyum sana.Benim bu olaydan tek kurtulamadığım güzel annemden yediğim bir kötek:) olsun annem herşeyim canın saolsun kolaymı evladını kaybetmek kaybetmesen bile o korkuyu içinden geçmek seni seviyorum annem bu evladın varya bu evladın ödeyemez hakkını üzüyorsam seni affet beni meleklerin en güzeli