sitem ne çare!

• 30 Mayıs 2007 Çarşamba 23:50:58

Yarın bir gün, bir seher vakti, ben gelsem rüyana? Uyansan birden. Hayırdır desen. Şaşırsan. Kalksan ayağa. Bir bardak su içsen. Pencereden dışarı baksan. Gördüklerini bir bir hatırlamaya çalışsan sonra. Güneşin doğuşuyla birlikte benli anıları da bir bir hatırlasan. Meraklansan sonra; ‘ nerededir, ne yapıyordur?’ . Yüreğin titrese birden. ‘ ne çok sevmiştim’ diye geçirsen içinden farkında olmadan. Ve sonra çok çılgınca bir sancı kopsa yüreğinin derinlerinde. ‘özlemişim’ meğer diye seslense sana o sancı. Kıvransan. Kıvransan özlemin çığlık attıkça. Ve seslensen bana, bir kere.
Ben mi? Sen uyandığında ben zaten senin ışıklarını seyrediyor olacağım, her gece olduğu gibi. Ve sen seslendiğin vakit, içindeki özlemi bana rüzgâr hissettirecek. Ve ben bu özlemi kanıma kanıma işleyeceğim. Sana özlemini geri göndermeyeceğim. Çünkü bu sadece bir rüyaydı beni sana hatırlatan. Bir daha görür müsün beni bilemem ki. Ya geri gönderirsem de bir daha özlemimi sana hatırlatacak bir şey olmazsa hayatında? Ben bir damla mutluluğumu sana geri verirsem, sen kıymetini bilecek misin ki? Koruyabilecek misin ki özlemini? Hayır. Sana güvenemem. Ben bu mutluluğumu bir ömür saklarım Yâr. Varsın bir telefonun çalışıyla tüm gördüklerini unut. Ya da bir titremeyle. Bu özlem benim. Bana ait.
Ama şunu bil ki, sen gidince öksüzlük kaderime yapıştı kaldı. Aşk, meşk… Hiçbir şey geri getirmedi seni bana. Hep başkalarında aradım seni, ama bulamadım. Her sabah uyandığımda, ‘yine yoksun’ diyorum. Ve ömrüm geçtikçe ben, sensiz sabahlara uyanamamaktan korkar oldum. Uyumuyorum bu yüzden. Gün bitmedi, Daha sabaha çokk var diyorum. Nereye kadar bu böyle gider bilmiyorum. Bildiğim bir şey var; o da seni, kendimi bildim bileli bekleyip durduğum, Her yeşile sen diye sarıldığım ve hep bomboş kaldığım.
Her şeye rağmen pişman değilim. Bir daha sevmek bana yalan oldu. Sense Yeni başlangıçlara çoktan adım atmışsındır benden sonra. Kaderde yazan bu olsa gerek; ama ben kadere inanmayı çoktan bıraktım…
Bu bir rüya, gönlüm aldanma. Bu bir son elveda. Ölüm anında hayatın serilir gözlerinin önüne; ben ölürken onun hayatı serildi gözlerinin önüne. Son defa beni hatırladı. Hayalim son demlerini yaşadı rüyasında. Ve bir telefon çalışına mahkûm kaldı. Silindim. Ve bittim.
Ben ona ömrümü adadım; o bana bir sesini duyurmayı çok gördü. Sitem ne çare!