Bazen ne istediğini bilemez insan...
Bazen istemesede ya da inkar etsede pişmanlıkları dile geliverir..
Yüreğinle mantığın çatışmaya girer.Sonuç ne olursa olsun, ya da her ne yaşarsan yaşa,ya kalbinle seçmişsindir, ya da beyninle.Yani ikiside senindir,ikiside Sensindir...

Hayat işte!
Getirisi olduğu kadar,hayatımızdan çektiği,yitip giden,ya da bitmeye,terk etmeye mahkum olan duygular ve yoğunluklarla dolu..
İşte bu yüzden,yıllar geçip,yüzünde yaşanmışlıkların derin çizgileri belirmeden,elinde kalan eski fotoğraflara iç çekmeden,sevdiğimiz insanları yok yere terk etmeden ve ansızın kaybetmeden,dünümdeki mutsuzluklarım ve pişmanlıklarım yerine;yaşamı bulunduğunuz sanise içinde yitirecek gibi görerek yaşamak...Bunun adına da Mantığın ve Yüreğin ortak sesi "SONSUZ HUZUR" olarak nitelendirmek önemli olan...

Kısacası;Hayatı SEVDİKLERİNLE beraber SEVGİYLE yaşamak...

Merve IŞIK 16/04/2008 / AYDIN